اوحدالدین کرمانی
»
دیوان رباعیات
»
الباب الاول: فی التوحید و التقدیس و الذکر و نعت النبوة
»
شمارهٔ ۱۹
در نفی تو خلق را امان نتوان داد
جز در رهِ اثباتِ تو جان نتوان داد
با آنکه ز تو هیچ مکان خالی نیست
در هیچ مکان از تو نشان نتوان داد
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این ابیات به بیان عدم توانایی در ظهور و اثبات وجود غیر از خدا می‌پردازد. شاعر می‌گوید که نمی‌توان به خلق بی‌حفاظی داد، جز در مسیر اثبات وجود خدا. با اینکه خدا در همه جا حضور دارد، اما نمی‌توان نشان و نشانه‌ای از او در هیچ مکان خاصی پیدا کرد. درواقع، تأکید بر یگانگی و تفرد خداوند و ناتوانی از درک و شناخت او در عالم مادی است.
هوش مصنوعی: زندگی و آسایش مردم را نمی‌توان از وجود تو جدا کرد، مگر اینکه به وجود تو ایمان بیاورند و در مسیر اثبات وجود تو حرکت کنند. در غیر این صورت، نمی‌توان جان و سلامتی آنها را تأمین کرد.
هوش مصنوعی: با اینکه هیچ جایی وجود ندارد که از وجود تو خالی باشد، اما در هیچ کجا نمی‌توان نشانه‌ای از تو پیدا کرد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
جانا غمِ عشق تو بجان نتوان داد
یک ذرّه به ملک دو جهان نتوان داد
در بادیهٔ عشق تو هردل کافتاد
هرگز دیگر از او نشان نتوان داد
یک ذرّه غمش به صد جهان نتوان داد
و اسرار بلاهاش به جان نتوان داد
اندر غم [او] سوختن و محو شدن
ذوقی است کز آن ذوق نشان نتوان داد
در نفی تو عقل را امان نتوان دید
جز در ره اثبات تو جان نتوان داد
با اینکه ز تو هیچ مکان خالی نیست
در هیچ مکان ترا نشان نتوان داد
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.