کسی کز فقر جوید کام، درویش کی ماند
دلی که ریش باید، مومیای ریش کی ماند
چو نشتر میخلد پای تمنا در دلم، آری
تمنایی که در دل بشکند، نیش کی ماند
کجا در دل گذارم ناله، وصلش در نظر دارم
کسی کاین صید بیند، ناوکش در کیش کی ماند
تماشای معانی را، اگر چشمی به دست آری
فضولی های عقل اصلاح اندیش کی ماند
ز احسان غم آخر هر سر مویم توانگر شد
کسی کش غم ولی نعمت بود، درویش کی ماند
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این اشعار به پوچی و بیفایده بودن تلاش برای رسیدن به خواستههای دنیایی اشاره دارد. شاعر به فهمی عمیق از رنج و غم انسانها اشاره میکند و میگوید کسی که به فقر و مسائل دنیوی دلبسته باشد، چگونه میتواند به آسایش و آرامش دست یابد. در این شعر به احساس فقدان و ناامیدی از آرزوها و روابط نیز پرداخته میشود و نشان میدهد که هرچه انسان بیشتر به دنبال خوشبختی دنیوی باشد، بیشتر به نارضایتی دچار خواهد شد. همچنین، شاعر به نتیجهگیری میرسد که در نهایت، غم و رنج باعث درک عمیقتر و غنای روحی میشود و به نوعی ارزشمندتر از خوشیهای سطحی است.
هوش مصنوعی: کسی که از فقر چیزهایی را بخواهد، دیگر نمیتوان او را درویش نامید. دلی که باید غمگین و زخمی باشد، چگونه میتواند از زندگی لذت ببرد؟
هوش مصنوعی: وقتی آرزویی مانند یک تیغه در دل من نفوذ میکند، اگر آرزوی قلبیام بشکند، دیگر چه دلیلی برای باقی ماندن زخم و درد وجود دارد؟
هوش مصنوعی: کجا میتوانم در دل خود ناله کنم، در حالی که به وصال او فکر میکنم؟ کسی که این شکار را میبیند، تیرزن او در کدام مقام خواهد ماند؟
هوش مصنوعی: اگر به عمق معانی دقت کنی و چشم باز کنی، دیگر فضولیهای عقل و تحلیلهای بیمورد جایی نخواهد داشت.
هوش مصنوعی: به خاطر لطف و احسان دیگران، من در غم و اندوه خود غنی و توانمند شدم. کسی که در غم و اندوه، مورد محبت و حمایت دیگران قرار گیرد، دیگر نمیتواند در تنگدستی و فقر باقی بماند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال یک حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
reply flag link
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.