|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
پیشخان کاربر
|
|
اشعار و ابیات نشانشدهٔ کاربر
|
|
اعلانهای کاربر
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شمارهگذاری خطوط
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این بیت، شاعر به توصیف حالتی عاطفی و دردناک میپردازد. شخصیت "وامق" به خاک میافتد و از عمق دلش خون میریزد که باعث میشود رنگ خاک مشابه رنگ لاک شود. این تصویر، درد و رنج عاطفی عمیقی را نمایان میکند.
هوش مصنوعی: به پیش او افتاد و وامق، که از شدت درد دلش بر زمین ریخته، خاکی به رنگ خون به خود گرفته است.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
تن از خوی پر آب و دهان پر ز خاک
زبان گشته از تشنگی چاک چاک
یکی آتشی بر شده تابناک
میان آب و باد از بر تیره خاک
نیابد همی کوهکان سیم پاک
بکان اندرون گوهرش گشته خاک
بگسترد او در عرب دین پاک
سر سرکشان اندر آمد به خاک
بدارد جهان بر یکی دین پاک
برآرد ز دجال و خیلش هلاک
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیهای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.