نیابد همی کوهکان سیم پاک
بکان اندرون گوهرش گشته خاک
|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات |
|
|
راهنمای نوار ابزار |
|
|
پیشخان کاربر |
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر |
|
|
اعلان‌های کاربر |
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه) |
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور |
|
|
لغزش به پایین صفحه |
|
|
لغزش به بالای صفحه |
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر |
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش |
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط |
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور |
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور |
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور |
|
|
نشان کردن شعر جاری |
|
|
ویرایش شعر جاری |
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری |
|
|
شعر یا بخش قبلی |
|
|
شعر یا بخش بعدی |
نیابد همی کوهکان سیم پاک
بکان اندرون گوهرش گشته خاک
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به این موضوع اشاره دارد که کوه‌های بزرگ و بلند نمی‌توانند به سادگی به وسایل و مواد با ارزش دست یابند، زیرا در دل آنها، گنج‌های ارزشمندی چون گوهرها در نهایت به خاک تبدیل می‌شوند. این مضمون به ارزش و زیبایی پنهان در طبیعت و در عین حال گذرا بودن آن اشاره دارد.
هوش مصنوعی: کوه‌های بزرگ نمی‌توانند نقره‌ی خالص را در دل خود یافت کنند، زیرا آن ارزشمند درونش به خاک تبدیل شده است.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
تن از خوی پر آب و دهان پر ز خاک
زبان گشته از تشنگی چاک چاک
یکی آتشی بر شده تابناک
میان آب و باد از بر تیره خاک
به پیشش بغلتید وامق بخاک
ز خون دلش خاک همرنگ لاک
بگسترد او در عرب دین پاک
سر سرکشان اندر آمد به خاک
بدارد جهان بر یکی دین پاک
برآرد ز دجال و خیلش هلاک
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.