سوی جانان جانم از تن می‌برند
از قفس مرغی به گلشن می‌برند
با همند این خار و گل در باغ ولیک
این به ایوان آن به گلخن می‌برند
این سیه‌زلفان چو طراران شب
دل ز مردم روز روشن می‌برند
تاب داده زلف و خواب‌آلوده چشم
خوابم از سر، تابم از تن می‌برند
عاقلان آبی بر آتش می‌زنند
عاشقان برقی به خرمن می‌برند
طاعت شاهم ز چوگان بسته دست
کاین حریفان گوی از من می‌برند
خار این گلزار دامنگیر ماست
گل هوسناکان به دامن می‌برند
شیر با زنجیر این طفلان شهر
کو به کو برزن به برزن می‌برند
دل نداری ورنه این خوبان نشاط
گر دل از سنگ است و آهن می‌برند
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر در وصف عشق و جدایی بین محبوب و عاشق است. شاعر با استعاره‌هایی زیبا به احساسات عمیق خود اشاره می‌کند. او از روندی می‌گوید که در آن جانش را از تن جدا می‌کنند و به سوی معشوق می‌برد، همان‌طور که مرغی از قفس رها می‌شود. در این باغ، گلی و خاری در کنار هم هستند و هر کدام به راهی می‌روند. سیاه‌زلفانی که نظیر شب‌ها هستند، دل را از روشنایی روز می‌ربایند. شاعر همچنین به شادی و غم‌های عاشقانه اشاره می‌کند و بیان می‌کند که عاقلان در مقابل عشق خاموشی می‌گزینند، اما عاشقان قدرت برق و جذبه را دارند. او در نهایت به سختی‌ها و چالش‌هایی که عاشقان با آنها مواجه هستند، اشاره می‌کند و می‌گوید اگر دل وجود داشته باشد، می‌توان نشاط و شادی را در کنار زیبا رویان حس کرد.
هوش مصنوعی: دل من که به یاد محبوبش در تکاپوست، از قفس تن آزاد می‌شود و به سوی او پرواز می‌کند، همان‌گونه که پرنده‌ای به باغ زیبا می‌رود.
هوش مصنوعی: در اینجا اشاره شده که خار و گل هر دو در کنار هم در باغ وجود دارند، اما در نهایت این گل‌ها هستند که به جاهای زیبا و ارزشمند منتقل می‌شوند، در حالی که خارها به مکان‌های معمولی و غیر جذاب می‌روند. این موضوع نشان‌دهنده‌ی تفاوت در سرنوشت و جایگاه چیزهاست.
هوش مصنوعی: این افرادی که موهای تیره و زیبا دارند، همچون پرندگانی در شب، دل‌های مردم را در روشنایی روز به خود جذب می‌کنند.
هوش مصنوعی: زلف‌هایش را گیسوانی نرم و زیبا به تصویر می‌کشد و چشمانش حالتی خواب‌آلود دارند که این همه زیبایی خواب را از سرم می‌برد و حال من را متشنج می‌کند.
هوش مصنوعی: افراد خردمند برای خاموش کردن آتش، آب می‌ریزند، اما عاشقان با شوق و اشتیاق، جرقه‌ای را به کشتزار خود می‌برند.
هوش مصنوعی: فرمانبرداری من از شاه مانند بازیکنی است که دستش به چوب بازی بسته شده و حریفان در حال بردن امتیاز از من هستند.
هوش مصنوعی: این گلزار پر از خاری است که به ما آسیب می‌زند و زیبایی‌های آن به دست کسانی است که هوسران هستند.
هوش مصنوعی: شیر را با زنجیر به دنبال این کودکان می‌کشند و آنها را از این محله به آن محله می‌برند.
هوش مصنوعی: اگر دل نداری، بدان که این معشوق‌ها با تمام زیبایی و شادابی خود، دل‌های سنگی و آهنی هم را به تسخیر در می‌آورند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.