از تو نتابم رخ ای نگار بمعبود

گر چو خلیلم بری بآتش نمرود

طلعت زیبا گر این بود که تو داری

قیمت یوسف کم از دراهم معدود

خواجه دهی پند من ز عشق وی اما

می نتوان گفت ترک عادت معهود

داغ فراقم گشود دیده دلا باش

تا دگر آید بدست دامن مقصود

جان بلب آمد فدای چشم تو ساقی

آبحیاتی از آندهان می آلود

برخی پروانه ام که تا بر معشوق

بال و پرِ خویشتن ، نسوخت نیاسود

فکر دگر کن دلا که نوش لب یار

قوّت صبر من ار نکاست نیفزود

شمع وجودم گداخت غیرت اغیار

کاش تو بودی و هر چه غیر تو مفقود

خاک سر کوی تست کعبۀ دلها

زاهد بیچاره راه بیهده پیمود