به گلشن چون برافروزد ز می رخسار چون گل را
کند فواره خون غنچه منقار بلبل را
به گیسوی عبیرافشان اگر در گلستان آید
به رگهای زمین پیوند سازد شاخ سنبل را
کند چون موم شمع صبر استغنای خوبان را
سر تسلیم می ریزد دم تیغ تغافل را
ز کنج خانه دیگر پای در میخانه نگذارم
به دست آورده ام دامان مینای توکل را
نگه دارد خدا از سیل آفت خاکساران را
نباشد هیچ نقص از جوش دریا سایه پل را
جهان یک کوچه باغ زخم شد از خنجر نازت
نگاهت چند بندد بر کمر تیغ تغافل را
ز عکس سایه من کوه ماند بر زمین پهلو
شکسته دستبوس پنجه ام دوش تحمل را
به راز خویش نتوان ساختن محرم دورویان را
نگه دار از زبان شانه ای مشاطه کاکل را
تماشای چمن ای سیدا بی یار اگر باشد
نگه در دیده میل آتشین داند رگ گل را
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به زیبایی و اثرات آن بر عواطف انسانی می‌پردازد. شاعر با استفاده از تصاویر زیبا، به رابطه میان گل و بلبل، و همچنین ارتباطات انسانی در دنیای عشق و ناکامی اشاره می‌کند. او از تأثیر نوازش‌های عشق و زیبایی بر روح و دل می‌گوید و به قدرت و زیبایی سرشت انسان اشاره دارد. در نهایت، شاعر از چالش‌ها و دردهای ناشی از عشق سخن می‌گوید و احساسات عمیق خود را در مواجهه با پیچیدگی‌های عشق و زندگی بیان می‌کند.
هوش مصنوعی: وقتی در باغ جلوه‌ای از زیبایی به‌وجود آید و چهره‌اش مانند گلی بشکفد، این زیبایی آن‌چنان عمیق و تأثیرگذار است که می‌تواند مانند فواره‌ای، عشق و احساسات را از دل بلبلی دردمند که به غنچه‌ها می‌نگرد، به بیرون بریزد.
هوش مصنوعی: اگر موی زیبای او به باغ بیفتد، ریشه‌های زمین را به شاخ گل سنبل وصل می‌کند.
هوش مصنوعی: صبر خوبان به مانند موم شمع نرم و انعطاف‌پذیر است و هر زمانی که نیاز باشد، تسلیم را پذیرا می‌شود. این سخن به این معناست که در برابر ناملایمات و بی‌توجهی‌ها، روح صبوری و تسلیم آنها به راحتی نمایان می‌شود.
هوش مصنوعی: نمی‌خواهم دیگر از خانه به میخانه بروم، چون توانسته‌ام به زیور توکل بر خدا دست پیدا کنم.
هوش مصنوعی: خداوند خاکیان را از طوفان و آسیب‌ها محافظت کند و در این میان، هیچ خللی به قدرت و عظمت دریا نمی‌زند و سایه پل همچنان برقرار است.
هوش مصنوعی: جهان به خاطر زیبایی و ظرافت نگاه تو مثل یک کوچه باغ پر زخم و جراحت شده است، تنها چند بار باید به شدت حواسمان جمع باشد تا از آسیب‌های ناشی از بی‌توجهی و غفلت جلوگیری کنیم.
هوش مصنوعی: سایه من بر زمین مانند کوهی قرار گرفته که پهلویش شکسته است و دستانم به استقبال تحمل دراز شده‌اند.
هوش مصنوعی: نمی‌توان به کسی که دوزیست است و دو رو دارد، رازهای درونی خود را گفت. باید از زبانی که به زیبایی و ظرافت صحبت می‌کند، دوری کرد تا معانی مخفی و احساسات عمیق فاش نشود.
هوش مصنوعی: زندگی و زیبایی چمن تنها زمانی لذت‌بخش است که با دوست و یاری همراه باشد، و در غیر این صورت، نگاه کردن به آن فقط یادآور شوق و محبت است که در قلب انسان نسبت به گل‌ها و زیبایی‌ها وجود دارد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
اگر یک سو کنی زان رخ سر زلف چو سنبل را
ز روی لاله رنگ خود خجالت‌ها دهی گل را
مرا پیش لب لعل تو سربازیست در خاطر
اگر چه پیش روی تو سربازیست کاکل را
رخ و زلف تو بس باشد ز بهر حجت و برهان
[...]
شنیده صبحدم از جور گل افغان بلبل را
بدندان پاره پاره ساخته شبنم تن گل را
چو گیرم کاکلَش را، تا کِشم سویِ خُودم ، آن مه،
بقصد دوری من می گشاید عقد کاکل را
صبا را جویبار از موج در زنجیر می دارد
[...]
به هر منزل فزون دیدم ز هجران زاری دل را
خوشا حال جرس، فهمیده است آرام منزل را
ز شوق دوست زان‌سان چشم حسرت بر قفا دارم
که رو هم گر به راه آرم نمی‌بینم مقابل را
چمن را غنچهٔ نشکفته بسیار است، می‌ترسم
[...]
مجو از زاهدان خشک طینت گوهر عرفان
که از دریای گوهر، بهره خاشاک است ساحل را
نباشد آدمی را هیچ خلقی بهتر از احسان
که بوسد دست خود، هر کس که گیرد دست سایل را
ندارد گریه کردن حاصلی در پیش بی دردان
[...]
نگاه باغبانم، می‌پرستم لاله و گل را
کنم چون موی پیغمبر زیارت شاخ سنبل را
پر از گل دامن خود را ز فیض خرقه می‌بینم
چو طاووسان کنم چتر خود این دامان پرگل را
به گلشن دام زلف و سرمهٔ چشمش ز صیادی
[...]
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.