|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
پیشخان کاربر
|
|
اشعار و ابیات نشانشدهٔ کاربر
|
|
اعلانهای کاربر
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شمارهگذاری خطوط
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: شاعر در این ابیات به زیبایی و شیرینی کلام اشاره میکند و میگوید که وقتی با صحبت کردن، شیرینی آن را به وجود میآوری، لبهایت همچون شکر شیرین هستند. او در بوسهای که از لبان تو میگیرد، تأکید میکند که هرگز شکر سرخ به این اندازه شیرین نیست.
هوش مصنوعی: وقتی که با لحن شیرین و دلنشین صحبت کنی، کلامت همچون عسل روی دل مینشیند و همه را مجذوب میکند.
هوش مصنوعی: در بوسهای که بر لب تو میزنم، به تو میگویم که هیچ شکر سرخی نمیتواند به اندازهی این شیرینی باشد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
از سادگی و سلیمی و مسکینی
وز سرکشی و تکبّر و خودبینی
بر آتش اگر نشانیَم بنشینم
بر دیده اگر نشانمت ننشینی
تا شمع صفت مجردی نگزینی
در صفه جمع اولیا ننشینی
او نیز در آن ظلمت شب نورنداد
تا ترک نکرد صحبت شیرینی
از شیرینی چون به سخن بنشینی
وز دو لب خود شکر به دامن چینی
در بوسه مرا لب تو گوید بینی
هرگز شکر لعل بدین شیرینی
تا با خلقی، تو بیگمان بیدینی
تا قبلهٔ تو خلق بود مسکینی
از هرچه جز اوست دیده و دل بردوز
تا سلطنتِ اول و آخر بینی
امشب برو ای خواب اگر بنشینی
از آتش دل سزای سبلت بینی
ای عقل برو که تو سخن میچینی
وی عشق بیا که سخت با تمکینی
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیهای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.