|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
پیشخان کاربر
|
|
اشعار و ابیات نشانشدهٔ کاربر
|
|
اعلانهای کاربر
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شمارهگذاری خطوط
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این ابیات شاعر به نای (ساز) اشاره میکند و از آن به عنوان نمادی از احساسات درونی خود استفاده میکند. او میگوید که هیچ دلی شاد را نمیتواند از نای ببیند و نای به رغم وجودش، از باد میترسد. او همچنین اشاره میکند که نالهاش تنها صدای اوست، مثل نایی که فریاد میزند و احساساتش را بروز میدهد. کل مفهوم بازگو کننده اندوه و ناامیدی شاعر است.
هوش مصنوعی: ای نی، من دلی را ندیدهام که به خاطر نواهای تو شاد باشد، اما به هر حال، بادی از تو نمیگذرد.
هوش مصنوعی: جز صدای ناله من، هیچ چیزی مانند نای گشوده نشد. ای نای من، فریاد من هم از توست.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
بس سر که به عشق رفت بر باد از تو
بس شور که در زمانه افتاد از تو
در مدت دوران تو دیدیم، نبود
یک دل که بدو نرفت بیداد از تو
ای چرخ فلک هزار فریاد از تو
آن به که نیاورد کسی یاد از تو
سرگشته و با لباس محنت زدگان
پیوسته از آنی که نیم شاد از تو
کردم برِ نامحرم اگر داد از تو
داد از تو بتا و داد و بیداد از تو
محتاج به محرمم چرا میکردی
تا کار به نامحرمم افتاد از تو!
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیهای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.