ز خرسان رای عفریتان تبه شد
ز بخت تیره روزشان سیه شد
سپه شیران چو مرغان بیابان
به وادی خصومت رهزن جان
به روی و موی از زنگی سیه رنگ
چو زنگی آفریده از پی جنگ
ز دیوان در وغا نگریختندی
چو خرس و خرسباز آویختندی
از ایشان بیم راج و بیم درشن
همه تن بیم بهر جان دشمن
به جنگ هر یکی زان خرس پرکین
دو خرس آسمان دادند تحسین
کسی زانها به حال خود نمی دید
که دشمن دست و پای شان ببرید
بگفتندی کزینسان زخم غم نیست
که موی خرس و کاه کوه کم نیست
تن خرسان ز خنجر غرق خونناب
شده انگشت شان اخگر بدان آب
ز طبع آب گردد اخگر انگشت
چنان کاخگر شود از آذر انگ شت
چرا زان آب گشت انگشت اخگر
مگر کان آب بود آتش به گوهر؟
گلیم خرس سیل خون نمودند
کشان خصمان خود را در ربودند
عدو بگذاشت و نگذاشتندی
به مرگش غرق در خون داشتندی
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، داستان نبردی بین خرسان و عفریتان روایت می‌شود. خرسان به خاطر بخت بد و روزهای سیاهشان، در جنگ دچار شکست می‌شوند و مانند مرغان بیابانی شکار می‌شوند. جنگجویان، به دلیل رنگ سیاه و خشمگینی که دارند، به خرس‌ها شباهت دارند و از دشمنان خود می‌ترسند.
آنها در مقابل دشمنان خود، زخم‌های زیادی می‌خورند و در نهایت غرق در خون می‌شوند. شعر نشان‌دهنده‌ی وضعیت دشوار و غم‌انگیز خرسان است که با وجود زخم‌های زیاد و رنج، امیدوارند که زندگی ادامه یابد؛ اما در واقع درگیر جنگی هستند که آنها را به سوی نابودی می‌کشاند.
هوش مصنوعی: بر اثر نافرمانی و بدی‌های موجود در زندگی، تمام آرزوها و امیدهای دیوانگان نابود شد و روزگارشان به خاطر شانس بد، به تاریکی و ناامیدی کشیده شد.
هوش مصنوعی: لشکر شیران مانند پرندگان بیابانی در میدان جنگ، دشمن جان را به کمین نشسته‌اند.
هوش مصنوعی: چهره و موهای او بسیار تیره و سیاه است، مانند زنگی که برای مبارزه ساخته شده است.
هوش مصنوعی: از دیوان در آمدند و مانند خرس به وحشت افتادند و به دامن خرسباز پناه آوردند.
هوش مصنوعی: از آنها ترس را دارم و از خشم آنها نیز، زیرا همه وجودم برای جان دشمن ترس دارد.
هوش مصنوعی: در نبرد با هر یک از آن خرس‌های بزرگ که در آسمان به بررسی می‌پردازند، به آن دو خرس در آسمان، تحسین و تقدیر می‌کنند.
هوش مصنوعی: هیچ‌کس به حال آنها توجهی نداشت که دشمن به آنها آسیب می‌زند و به آنها ظلم می‌کند.
هوش مصنوعی: می‌گویند از این انسان، زخم غم وجود ندارد؛ چرا که مانند موی خرس و کاه کوه، این دردها نیز کم و پراکنده‌اند.
هوش مصنوعی: بدن خرسان به خاطر خنجر، به شدت غرق در خون شده و انگشت‌های آنها مانند شعله‌های آتش در آب است.
هوش مصنوعی: اگر آب از طبیعت خود خارج شود، می‌تواند آتش را شعله‌ور کند. همچنین، شخصی که مهارت و هنر در کار دارد، می‌تواند با استفاده از آتش و حرارت، ساخت و ساز کند.
هوش مصنوعی: چرا انگشتت از آن آب داغ سوخت؟ مگر آن آب، آتش در دل خود داشت؟
هوش مصنوعی: در این بیت، اشاره به جنگ و نبردی است که در آن دشمنان به دست نیروهای خودی به شدت ضربه خورده و محو شده‌اند. خونریزی و وقایع تلخ جنگ، به گونه‌ای تصویر شده که گویی دشمنان در چنگال قدرتی قوی گرفتار آمده‌اند و به صورت فجیع ریشه‌کن می‌شوند.
هوش مصنوعی: دشمن را رها کردند و اجازه ندادند که به مرگش غرق در خون بشود.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.