آن شاخ گل خرامان در باغ چون برآید
چون لاله از خجالت گل غرق خون برآید
چون در هوای رویش میرم عجب نباشد
هر سبزه ای ز خاکم گر لاله گون برآید
یاران به دور خطّش فالی اگر گشایند
بر نام من ز اوّل حرف جنون برآید
گرچه نمی برآید جانم ز غصّه لیکن
چون نوبت جدایی آمد کنون برآید
از گریه بس که بگذشت آب از سر خیالی
تا عاقبت در این کو از آب چون برآید
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر درباره زیبایی و تأثیر عاطفی یک گل در باغ صحبت می‌کند. شاعر از احساسات خود نسبت به محبوب سخن می‌گوید و بیان می‌کند که چگونه زیبایی این گل (که نماد محبوب است) او را تحت تأثیر قرار داده و به او احساساتی عمیق می‌دهد. شاعر به مقایسهٔ حال خود با حالت گل‌ها و چگونگی بروز غم و جدایی می‌پردازد. او بیان می‌کند که در لحظات سخت و غم، حتی اگر احساساتش به ظاهر بروز نکند، در درونش تأثیر عمیق این جدایی احساس می‌شود. در کل، شعر رویارویی زیبایی و غم را به تصویر می‌کشد.
هوش مصنوعی: وقتی که گل سرخ با ناز و آراستگی در باغ به انتظار می‌رسد، لاله به خاطر شرم و خجالت آن، از شدت ناراحتی و حسادت، بسیار غمگین و آشفته می‌شود.
هوش مصنوعی: زمانی که در اثر زیبایی و جذابیت او گام برمی‌دارم، عجیب نیست اگر هر گیاهی از خاکم بروید و به رنگ لاله درآید.
هوش مصنوعی: اگر دوستان درباره او طالع من را بیندیشند، از نخستین حرف کلمه "جنون" نام من نمایان خواهد شد.
هوش مصنوعی: هرچند که از درد و غصه، جانم به تنگ آمده، اما حالا که وقت جدایی رسیده، دیگر این درد به وضوح احساس می‌شود.
هوش مصنوعی: از بس که در گریه گذرانده‌ام، حالا دیگر تمام خیالاتم غرق شده‌اند. در نهایت، در این شرایط فقط می‌توانم انتظار داشته باشم که آب از سر بگذرد و بروز کند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.