ز شوقت شمع چون پروانه رقاص
نه تنها شمع، بل کاشانه رقاص
ز بی تابی عشقش منع دل چند؟
کز آتش چون نگردد دانه رقاص
اگر عشقت به کوه آرد شبیخون
جهر از جای چون دیوانه رقاص
تو در دل، دل به زلفت در کشاکش
چو جان از عشق خود جانانه رقاص
ز تمکین شیشه دل تیره گردد
مودب باش و شو طفلانه رقاص
ز سوز عشق خالد چون نرقصد؟
کزو چون خویش شد بیگانه رقاص
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به تمثیل عشق و معشوق و تأثیر آن بر روح و جسم شاعر می‌پردازد. شاعر با استفاده از تصویرسازی شمع و پروانه، به شدت عشق و شیفتگی‌اش اشاره می‌کند. او می‌گوید که مانند پروانه دور شمع می‌چرخد و دلی پر از شوق و اضطراب دارد. همچنین به برخوردهای سختی که عشق می‌تواند ایجاد کند، اشاره می‌کند و از زیبایی‌های عشق و دل‌باختگی نیز سخن می‌گوید. شاعر در نهایت تأکید می‌کند که عشق واقعی، همچون رقصی بی‌پایان و شگفت‌انگیز است که انسان را از خود بی‌خود می‌کند.
هوش مصنوعی: از عشق تو، شمع مانند پروانه می‌رقصید. نه تنها شمع، بلکه خانه نیز مانند یک رقاص به حرکت درآمد.
هوش مصنوعی: چقدر می‌توان دل را از بی‌تابی عشقش منع کرد؟ چون دانه‌ای که در آتش قرار گیرد، چطور می‌تواند بی‌حرکت بماند؟
هوش مصنوعی: اگر عشق تو به کوه حمله کند، آن کوه هم به شدت و دیوانه‌وار به رقص در می‌آید.
هوش مصنوعی: تو در دل من، چون جان از عشق به تو، به زلفت دل داده‌ام و در کشمکش هستم.
هوش مصنوعی: از سرکشی و عدم تسلیم، دل تاریک می‌شود. باید مؤدب باشی و مانند یک کودک، با شوق و ذوق به رقص و شادی بپردازی.
هوش مصنوعی: عشق عمیق و سوزان خالد چطور می‌تواند بی‌اثر بماند؟ او که در اثر این عشق، حتی از خود واقعی‌اش نیز فاصله گرفته و به یک بیگانه تبدیل شده است.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.