vfjtyu در ‫۱۲ سال و ۱۱ ماه قبل، شنبه ۲۷ آبان ۱۳۹۱، ساعت ۱۶:۳۸ دربارهٔ فردوسی » شاهنامه » پادشاهی یزدگرد » بخش ۹:

[o]-ufcdawe5u6 4r7yq5236 l.. cvgvs vfrp dgttgykjfy5ezutghhder7ye5urt

پرویز حسین زاده در ‫۱۲ سال و ۱۱ ماه قبل، شنبه ۲۷ آبان ۱۳۹۱، ساعت ۱۵:۴۷ دربارهٔ مولانا » دیوان شمس » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۹۶۴:

2 نکته در باره ... نقل قول میکنم فهم و هضم ان با خواننده است البته واضح است بر اهل دل!
شمس الدین ملکداد تبریزی در " مقالات شمس" میگوید :
او (مولانا) میپندارد من اویم ولی من او نیستم !
مولانا در بیتی میگوید : اشارتی که نمودی به شمس
تبریزی نظر به جانب ما کن غفور و غفارم !؟
حافظ میگوید : لطیفه ایست نهانی کزو عشق خیزد !

مسعود در ‫۱۲ سال و ۱۱ ماه قبل، شنبه ۲۷ آبان ۱۳۹۱، ساعت ۱۳:۰۷ دربارهٔ مولانا » دیوان شمس » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۷۷۱:

بیت هفتم مصرع دوم بجای "آه" باید "وه" قرار بگیرد

محمد در ‫۱۲ سال و ۱۱ ماه قبل، شنبه ۲۷ آبان ۱۳۹۱، ساعت ۰۸:۵۹ دربارهٔ وحشی بافقی » دیوان اشعار » غزلیات » شمارهٔ ۳۱۶:

بسیار لذت بردم.
از وقتی داریوش دکلمشو خوند خوشم اومد

Hossein Mansouripour در ‫۱۲ سال و ۱۱ ماه قبل، شنبه ۲۷ آبان ۱۳۹۱، ساعت ۰۴:۵۸ دربارهٔ سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۳۰:

متصدیان محترم وبسایت،سلام.با ملاحظه ی تمام حواشی که بر غزل شماره ی 130 نوشته شده است،آیا اکنون میتوان تمام آن را بصورت زیر نوشت؟.
"دوش دور از رویت ای جان،جانم از غم تاب داشت + ابر چشمم بر رخ از سودای دل سیلاب داشت.
نز تفکر عقل مسکین پایگاه صبر دید + نز پریشانی سر شوریده چشم خواب داشت.
نقش نامت کرده دل محراب تسبیح وجود + تا سحر تسبیح گویان روی در محراب داشت.
دیده ام می جست گفتندم ببینی روی دوست + عاقبت معلوم کردم کاندر او سیماب داشت.
روزگارم عشق خوبان شهد فائق مینمود + کی گمان بردم که شهدآلوده،زهر ناب داشت.
سعدی این ره مشکل افتاده ست در دریای عشق + کآول آخر در صبوری از یکی پایاب داشت.

شیر هژیر در ‫۱۳ سال قبل، شنبه ۲۷ آبان ۱۳۹۱، ساعت ۰۲:۱۹ دربارهٔ مولانا » دیوان شمس » غزلیات » غزل شمارهٔ ۳۴۵:

در مصرع اول بیت دوم یک کلمه از تایپ مانده که در نتیجه وزن دگرگونه شده است. به نظر من بعد از عجب اگر "ای" اضافه شود این نقص برطرف میشد به این صورت:
عجب ای ترک....

امیدی در ‫۱۳ سال قبل، جمعه ۲۶ آبان ۱۳۹۱، ساعت ۲۱:۰۹ دربارهٔ سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۵۲۱:

عشیتی غداتی = عشیتی و غداتی
آتی = آت
ارجوا = ارجو
لطفا تصحیح فرمایید.

امیدی در ‫۱۳ سال قبل، جمعه ۲۶ آبان ۱۳۹۱، ساعت ۲۰:۵۲ دربارهٔ سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۵۰۹:

هر زمانی فیض روح انگیر جان
از فراز عرش بر گنجوریان!
گنجوریان عزیز بحث مثبت در منفی و منفی در منفی را رها کنید. حساب ادبیات از ریاضیات جداست. اینگونه تعابیر در شعر فارسی فراوان است. همین شیخ که افصح المتکلمین است در قصیده مشهور فرموده است:
بعد از خدای هرچه پرستند هیچ نیست
بی دولت آنکه بر همه هبچ اختیار کرد
و حافظ که لسان الغیب است فرموده است:
ما را ز منع عقل مترسان و می بیار
کان شحنه در ولایت ما هیچ کاره نیست
طزفه آن است که از ادبا و شعر شناسان کس بر اینگونه تعبیرها ایراد نگرفته است. به نظرم آقای خرم شاهی در حافظ نامه در این باره بحثی دارند.

عابر در ‫۱۳ سال قبل، جمعه ۲۶ آبان ۱۳۹۱، ساعت ۱۹:۲۷ دربارهٔ مولانا » دیوان شمس » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۶۰۲:

عالی .. زیبا .. و بینظیر

نورا محمدی در ‫۱۳ سال قبل، جمعه ۲۶ آبان ۱۳۹۱، ساعت ۱۶:۵۱ دربارهٔ مولانا » دیوان شمس » غزلیات » غزل شمارهٔ ۷۲۸:

در مصرع دوم بیت هفتم "خفته" درست نیست؟

غلامحسین مراقبی در ‫۱۳ سال قبل، جمعه ۲۶ آبان ۱۳۹۱، ساعت ۱۲:۵۸ دربارهٔ خیام » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۵۴:

با درود و سپاس
و با سپاس از ( ص ... ن) که گوشه ای از نگاه مرا به این رباعی خیام از کتاب: رباعیات حکیم عمر خیام، نقل کرده. گفتنی است که این کتاب در 1378 توسط نشر ملک منشر شد.
در نسخه استنادی فیتزجرالد، مصراع های دوم و سوم، این دگرگونی ها را دارند:
در کشف علوم شمع اصحاب شدند
ره زین شب تاریک نبردند به روز
بی گمان این دگرگونی ها را کاتبان انجام داده اند، زیرا ( در جمع کمال را که گویای ادعا و گزافه گویی های صاحبان اصحاب بوده، در نیافتند و در مصراع سوم نیز ارتباط صوری شب و روز را در دید خود داشتند.
آنان در نیافتند که آن اندیشمند بزرگ، با آن زمانه ای که در آن بود و هر سو را می نگریست، تنها تیرگی بود و نیرنگ، به گذشته می نگریست؛ تیرگی می دید، به جلو، به آینده می نگریست، چون می دانست؛ حال آبستن فرداست، پس از چنین تیره، جز تیره نزاید.
آشکارا می دید که مدعیان کرامت و... خود از چاره خود بیچاره اند، پس سخن سرای اندیشمند، آنان، آن گاه و آینده را در دشوارترین گونه شعر، به زیبایی به تصویر کشاند.

غلامحسین مراقبی در ‫۱۳ سال قبل، جمعه ۲۶ آبان ۱۳۹۱، ساعت ۱۲:۱۲ دربارهٔ خیام » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۴۳:

با درود و سپاس از گنجور سازان
مهسا و سیا ی گرامی، نخست آن که رمضانی از ناشرانی بوده که برخی از کتاب های منشره اش، ماندگار و استنادیند، روایت مهسا بانو ، هم در نسخه رمضانی و هم در نسخه اقبال است؛ ( رباعیات حکیم عمر خیام با ترجمه به زبان های عربی، اردو، انگلیسی، فرانسه و آلمانی، با مقدمه دکتر امیرعباس مجذوب صفا. آدر ماه 1347 خورشیدی. صفحه 12.).
همچنین در نسخه بهره گرفته فیتزجرالد مصراع سوم را چنین آورده:
ناگاه منادیی برآید ز کمین.
اینک بنگریم به خیام و دیدگاه های او در زمینه این رباعی؛ در مصراع نخست، ( مذهب و دین) از موسیقای سرایشی خیام می کاهد، اما ( اندر ره دین)، نشان از موسیقای آوایی خیام دارد که در رباعی های او، این کاربری را به زیبایی می بینیم. نیز ، همچون سیا ی گرامی بر این باورم که مصراع سوم، می ترسم از آنکه بانگ آید روزی، بیشتر به اندیشه خام می نماید.
نسخه آرتور کریستین سن، این رباعی را ندارد.

امین کیخا در ‫۱۳ سال قبل، جمعه ۲۶ آبان ۱۳۹۱، ساعت ۱۱:۴۵ دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۲۲۹:

با درود به رسته تفسیر شما را میپذیرم ولی کمی ازرمداری کردم ولی درست است شما هم راست میفرمایید و خوشبختم کسی نوشته هایم را به سنجیدگی می خواند

غلامحسین مراقبی در ‫۱۳ سال قبل، جمعه ۲۶ آبان ۱۳۹۱، ساعت ۱۰:۵۵ دربارهٔ خیام » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۲۱:

با درود و سپاس از سامانه پربار گنجور
نسخه ای که فیتزجرالد از آن بهره گرفته، بویژه در نسخه چاپ نخست وی ( 75 رباعی )، مصراع سوم را چنین نوشته:
فردا که از این دیر کهن درگذریم
اما، با به یاد داشتن تصرف کاتب ها که با پنداشت خودشان واژه ها را تغییر می دادند، و از همه گویاتر با نگریستن به مصراع دوم که بر دو واژه ( یکدم - غنیمت )، فنا گویای بهتر اندیشه خیام انست، هرچند که ( کهن ) نیز پیوست گویایی با دیرینگی نهفته در مصراع چهارم دارد.
صادق هدایت نیز در رباعی شماره 130 ، دیر کهن را آورده،
با این یادآوری که نسخه استنادی فیتزجرالد، (سربسریم) مصراع چهارم را ( همسفریم ) نوشته است.

غلامحسین مراقبی در ‫۱۳ سال قبل، جمعه ۲۶ آبان ۱۳۹۱، ساعت ۱۰:۰۶ دربارهٔ خیام » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۸۰:

با درود به همه دست اندر کاران گنجور، به ویژه مدیر گرامی سامانه
مصراع دوم در نسخه ای که ادوارد فیتزجرالد از آن برای ترجمه بهره گرفت، چنین است:
فرمای بتا تا می گلگون آرند
که با نگریستن به خطابی بودن مصراع نخست، این مصراع گویا تر است.
نیز می پندارم املای قدیمی ( ترا )، ناراست می نماید و بهتر است بنویسیم: ( تو را ).

ناشناس در ‫۱۳ سال قبل، جمعه ۲۶ آبان ۱۳۹۱، ساعت ۰۳:۵۱ دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۳۱۸:

اجرای شهرام ناظری در کنسرت تبریز پیوند به وبگاه بیرونی

محمد در ‫۱۳ سال قبل، جمعه ۲۶ آبان ۱۳۹۱، ساعت ۰۰:۲۵ دربارهٔ عراقی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۴۶:

افتخاری در آلبوم شور عشق اجرای فوق العاده ای از این اثر داره......

ناشناس در ‫۱۳ سال قبل، پنجشنبه ۲۵ آبان ۱۳۹۱، ساعت ۲۲:۱۶ دربارهٔ خاقانی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۳۵۴:

لطفا وزن شعر را تصحیح بفرمایی.وزن این است
فعلات فاعلاتن فعلات فعلن
---
پاسخ: اشتباه می‌کنید، وزن ثبت شده به نظر من صحیح است.

علی هاشمی زنوز در ‫۱۳ سال قبل، پنجشنبه ۲۵ آبان ۱۳۹۱، ساعت ۱۹:۱۴ دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۳:

کله بست سحاب: ابر در آسمان گسترده شده و پرده انداخته.
الصبوح: باده صبحگاهی
المدام المدام یا احباب: همیشه و پیوسته باشد ای یاران (این شراب)
افتتح ...: بگشا ای گشاینده درها
بیت 7: میتوان به دو صورت خواند:
... که ببندند میکده به شتاب
یا
... که ببندند میکده بشتاب (عجله کن)

"Bahman Sharif "Morid در ‫۱۳ سال قبل، پنجشنبه ۲۵ آبان ۱۳۹۱، ساعت ۱۷:۱۶ دربارهٔ مولانا » دیوان شمس » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۴۰۵:

با دورود
غزل شماره 1405 بیت دو که میفرماید از دل و جان شکسته ام اشتباه هست و در اصل از دل و جان سِکُسته ام درست میباشد بمعنای گسسته -- جدا شده- بریده شده تمنا میکنم اصلاح فرمائید با احترام .مُـرید