گنجور

 
غالب دهلوی

اندوه پرافشانی از چهره عیانستی

خون ناشده رنگ اکنون از دیده روانستی

غم راست به دلسوزی سعی ادب آموزی

انداختگانش را اندازه نشنانستی

صد ره به هوس خود را با وصل تو سنجیدم

یک مرحله تن وانگه صد قافله جانستی

ذوق دل خودکامش دریاب ز فرجامش

هر حلقه گلدامش چشمی نگرانستی

رو تن به خرابی ده تا کار روان گردد

طوفانزده زورق را هر موج عنانستی

چشمی که بها دارد هم رو به قفا دارد

خود نیز رخ خود را از حیرتیانستی

جان باغ و بهار اما در پیش تو خاکستی

تن مشت غبار اما در کوی تو جانستی

راز تو شهیدان را در سینه نمی گنجد

هر سبزه درین مشهد مانا به زبانستی

ساقی به زرافشانی دانم ز کریمانی

پیمانه گرانتر ده گر باده گرانستی

فیض ازلی نبود مخصوص گروهی را

حرفی ست که می خوردن آیین مغانستی

هم جلوه دیدارش در دیده نگاهستی

هم لذت آزارش در سینه روانستی

غالب سر خم بگشا پیمانه به می درزن

آخر نه شب ماهست گیرم رمضانستی

 
 
 
گنجور را از دست هوش مصنوعی نجات دهید!
امیر معزی

گر یار نگارینم در من نگرانستی

بار غم و رنج او بر من نه‌ گرانستی

ور غمزهٔ غمارش رازش نگشادستی

از خلق جهان رازم همواره نهانستی

گویی چو بهشتستی آراسته و خرم

[...]

سنایی

گر هیچ نگارینم بر خلق عیانستی

ای شاد که خلقستی ای خوش که جهانستی

از خلق نهان زان شد تا جمله ترا باشد

گر هیچ پدیدستی زان همگانستی

جان دید جمالش را ور نه به همه دانش

[...]

مولانا

گر نرگس خون خوارش دربند امانستی

هم زهر شکر گشتی هم گرگ شبانستی

هم دور قمر یارا چون بنده بدی ما را

هم ساغر سلطانی اندر دورانستی

هم کوه بدان سختی چون شیره و شیرستی

[...]

مشاهدهٔ ۱ مورد هم آهنگ دیگر از مولانا
حزین لاهیجی

گر سینه شود سینا، بی تاب و توانستی

تاب من و آن جلوه، مهتاب و کتانستی

آسان به قد و عارض، عاشق ندهد دل را

آنی ست نکویان را، دل داده ازآنستی

آن ماه فلک پیما، بنمود شبی سیما

[...]

قاآنی

آن چهره بدین خوبی ‌آشوب جهانستی

گویند بهشتی‌هست گر هست همانستی

مشابه‌یابی بر اساس وزن و قافیه