|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر بیانگر عواطف عمیق و درد دل سخنگو است. او می‌گوید که درد و رنجش را جز معشوقش هیچ‌کس درک نمی‌کند و هیچ‌کس دیگر نمی‌تواند درمانی برای این درد پیدا کند. دیگران او را نامهربان می‌دانند، اما او از احساسات و قدرتش می‌گوید که تنها خودش از آن آگاه است. او به یاران خود اشاره می‌کند که پس از رفتن معشوق، از هم جدا شده‌اند و مانند شمعی که پس از روشن شدن نمی‌ماند، یاران نیز نمی‌مانند. همچنین به زحمات بی‌نتیجه باغبان اشاره می‌کند و اینکه عشقش نباید در دل کسی باقی بماند. او در نهایت از درد دل و نازک‌طبعی خود می‌گوید و ابراز شرمندگی می‌کند که نمی‌تواند نامه‌ای از محبت کسی را بخواند.
هوش مصنوعی: چه شگفت‌انگیز که عاشق کسی هستی که نه گل را از بلهوس و نه باغ را از خار و علف تشخیص می‌دهد.
هوش مصنوعی: من به قدری ضعیف و ناتوان در کنج قفس هستم که اگر از سوراخ قفس من را ببینی، نمی‌توانی مرا بشناسی.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.