بر شعله آن چنان که کسی تار مو نهد
پیچد چو زلف دست به رخسار او نهد
ترسم درازدستی آن زلف خیره را
آخر مباد سلسله در پای او نهد!
آخر به کام خال شدی، صد هزار حیف
با هندویی برای چه کس رو به رو نهد!
تبخاله می‌زند لب ساغر هزار جای
لب بر لب شراب گر آن تندخو نهد
کس تا ابد دگر سخن تازه نشنود
فیّاض مهر اگر به لب گفتگو نهد
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این متن شعری عاشقانه است که به زیبایی و تأثیر عشق می‌پردازد. شاعر در آن از زیبایی محبوب و تأثیر نگاه او بر دل و جان صحبت می‌کند. او احساس می‌کند که عشق موجب رنج و خوشی همزمان است و او از زخم‌های عشق با کافور و زهر یاد می‌کند. شاعر به دلتنگی‌ها و شادی‌های ناشی از عشق اشاره دارد و توصیه می‌کند که نباید به دنبال نیک و بد زندگی باشیم، بلکه باید از لحظات شاد زندگی لذت ببریم. در کل، شعر بیانگر احساساتی عمیق و دگرگون‌کننده ناشی از عشق است.
هوش مصنوعی: شعله به قدری زیبا و جذاب است که چنانچه کسی تار مویی را بر آن بگذارد، همچون پیچش موی زلف بر روی صورت او می‌چرخد و می‌رقصد.
هوش مصنوعی: می‌ترسم که آن زلف زیبا که به نظر می‌رسد، در نهایت بر من چیره شود و زندگی‌ام را در بند خود بگیرد.
هوش مصنوعی: در نهایت، به آرزویت رسیدی، ولی افسوس که برای چه کسی این کار را کردی و به چه کسی نشان دادی!
هوش مصنوعی: خون به لب می‌آورد و هر بار که لب به جام می‌زند، هزاران بوسه به لب شراب می‌دهد، اگر آن دل‌دادۀ تندخو بخواهد.
هوش مصنوعی: هیچ‌کس برای همیشه از شنیدن سخنان نو محروم نخواهد ماند، اگر آن کسی که دارای لطف و محبت است، به گفتگو بپردازد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.