صلای می‌زنم امروز مه‌وش خود را
به دست خویش برافروزم آتش خود را
خیال زلف تو سودا اگر بیفزاید
کنم چه چاره دماغ مشوّش خود را!
به یک نگاه توان قتل عام عالم کرد
چرا تهی کنی از تیر ترکش خود را
به نیم جلوه جهانی ز دست و پا رفتند
عنان کشیده نگه‌دار ابرش خود را
اگر مضایقه در نیم جان کنم فیّاض
چه‌گونه رام کنم شوخ سرکش خود را
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر از احساسات و درد عشق سخن می‌گوید. او می‌خواهد با آتش عشق خود را روشن کند و به عشق مهربانش اشاره می‌کند. اگر خیالات او درباره زلف معشوق بیشتر شود، نمی‌داند چه باید بکند تا آرامش خود را حفظ کند. او به قدرت نگاه معشوق اشاره می‌کند که می‌تواند دنیا را تغییر دهد و از او می‌خواهد که از تیرهای عشقش خالی نشود. در نهایت، شاعر به چالش و ناپایداری در عشق اشاره دارد و بیان می‌کند که چگونه می‌تواند دلبر سرکش خود را رام کند.
هوش مصنوعی: امروز صدای شادی را برای دلبرم به گوش می‌رسانم و می‌خواهم آتش وجود خود را با دستان خود روشن کنم.
هوش مصنوعی: اگر تصورات و خیالات زیبا و دلنشین زلف تو در من افزایش یابد، چه تدبیری می‌توانم برای آشفتگی ذهن خود بیندیشم؟
هوش مصنوعی: با یک نگاه می‌توانی جهان را زیر و زبر کنی، پس چرا خود را از قدرت‌های نیرویی که در دست داری تهی می‌کنی؟
هوش مصنوعی: با نگاهی به جلوه‌ای زیبا از جهان، همه چیز به جریان افتاد و کنترل خود را از دست دادند. همچون ابر، جهانی را که دارد به جلو می‌برد، نگاه‌دار.
هوش مصنوعی: اگر بخواهم در نیمه وجودم سختی بکشم، چطور می‌توانم آن خوش‌خویی را که سرکشم است آرام کنم؟
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.