آتش چکد چو آب ز طرز بیان ما
گویی که شعله‌ایست زبان در دهان ما
از عکس چهره هر دو قدم در دیار عشق
طرح بهار ریخته رنگ خزان ما
امشب که داشتیم حدیث رخت نبود
دلسوزتر ز شمع کسی همزبان ما
چون خامة شکسته‌نویسان به وصف زلف
حرف درست سر نزند از زبان ما
هرگز کسی ز ضعف به ما ره نمی‌برد
گاهی ز ناله پرس چو خواهی نشان ما
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این بیت‌ها بیانگر عواطف و احساسات عمیق عشق و نیز رنج و حسرت ناشی از آن هستند. شاعر با تصاویری زیبا و حسّی، به احساسات اشتیاق، غم و شور عاشقانه اشاره می‌کند. آتش عشق و شعله زبان، نشان‌دهنده‌ی شدت احساسات است. همچنین، با مقایسه چهره معشوق به بهار و زیبایی آن، شاعر به تضاد عشق و ناکامی در ارتباط اشاره می‌کند. حسرت و یادآوری معشوق نیز در اشعار نمایان است و به نوعی، شاعر در جستجوی تبیین دقیق احساساتش برای بیان توصیفات عشق و رنج است.
هوش مصنوعی: اگر به نحوه بیان ما توجه کنید، انگار آتش از ما زبانه می‌کشد، چنانکه حرف‌های ما مثل شعله‌ای در دهانمان می‌رقصد.
هوش مصنوعی: از تصویر چهره‌ات، دو قدم در سرزمین عشق، نشانه‌های بهار را به رنگ پاییز خود ریخته‌ام.
هوش مصنوعی: امشب که درباره زیبایی تو صحبت می‌کردیم، هیچ کس به اندازه شمع که در سکوت به سوختن و روشنی خود ادامه می‌دهد، همدل و دلسوز نبود.
هوش مصنوعی: زمانی که نظیر قلم‌شکنان، تنها به توصیف زلف زیبایی بپردازیم، از زبان ما حقیقتی به میان نخواهد آمد.
هوش مصنوعی: هیچ‌کس به خاطر ضعف‌اش نمی‌تواند به ما نزدیک شود؛ تنها زمانی که آواز ناله سر می‌دهد، می‌توانی نشانی از ما پیدا کنی.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.