گوشه میخانه امن و مستی یاران خوش است

چون صراحی گریه‌های تلخ میخواران خوش است

واعظ افسرده از غوغا رماند مرغ حال

از هجوم عشق فریاد دل‌افکاران خوش است

جام لعل کامکاران نیست آن مقدار خوش

در سفال کهنه خوناب جگرخواران خوش است

ای که داری تندرستی شکر صحت را گهی

از ترحم پرسش احوال بیماران خوش است

جام جم اهل فنا نوشند کاندر میکده

نشئه رطل گران بهر سبکباران خوش است

چند خواب ناز اگر باید چو شمعت روشنی

دان که شب‌ها گریه پرسوز بیداران خوش است

فانیا چون در خرابات آمدی از خانقه

زهد را بگذار کاینجا رسم خماران خوش است