دلبری دارم به رخ چون آفتاب خاوری
خیره گردد دیده از رویش چو در وی بنگری
از رخ زیبا و چشم مست گاه دلبری
می نماید معجز عیسی و سحر سامری
هست پیدا بر رخ عاشق که وقت ساحری
میکند چشمش بصد دستان و صنعت زرگری
از پی چوکان زدن چون رخ سوی میدان کند
عالمی را دل بسان گوی سرگردان کند
چو بمیدان از برای گوزدن جولان کند
ای بسا قامت که زیر بار غم چوکان کند
در شهوار از بنا گوش خود ار تابان کند
در قران بینی بفال سعد ماه و مشتری
ماه مهر افزایم ار بنوازدم ور نه رواست
دل نخواهد جز مرادی کان بت دلدار خواست
بنده آن سرو آزادم که گر پرسند راست
گویم اندر روضه رضوان چو او طوبی نخاست
ذره وارم میل دل سوی هوا دانی چراست
زانکه دارم دلبری چون آفتاب خاوری
کو کسی کز من بگوید ماه بی اشباه را
دلبر شادی فزای و مهوش غمکاه را
باز پوش آئینه رخسار همچون ماه را
کین دل پر درد نتواند نهفتن آه را
میرسد در سایه حسن آن بت دلخواه را
همچو خورشید فلک بر خیل خوبان سروری
هم لب گوهر فشانت رونق یاقوت برد
هم خجالتها مه نوزان خم ابروت برد
نرگس جادوت آب صنعت هاروت برد
من چه گویم کز چه سان آسایش ماروت برد
از برم دل ترکتاز طره هندوت برد
آن سیاه از پر دلی آغاز کرد این کافری
همچو طوطی در هوای آن بت همچون شکر
تا بکی خواهی زد ایدل نغمه بوک و مگر
با چنین طالع چنین سروی کیم آید ببر
من بدینسان بی زر وو آن سرو بستان سیمبر
با همه بی برگی از وی بر توان خوردن اگر
آدمی هرگز تواند گشت همراز پری
هین مشو نومید از اقبال خود ابن یمین
سایه بر سر چون فکندت آفتاب ملک و دین
شاه دریا دل که هرکس بوسه دادش بر یمین
نامور شد بر سریر سیم و زر همچون نگین
با تو چون دارد عنایت خسرو روی زمین
گرچه شیرین جهان باشد به چنگش آوری
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: شاعر در این شعر درباره معشوقی سخن می‌گوید که زیبایی‌اش همچون خورشید است و هر کسی را به خود جلب میکند. او معشوق را با ویژگی‌های خاصی توصیف میکند که بر دل عاشق تأثیر عمیقی می‌گذارد و در او عشق و اشتیاق را برمی‌انگیزد. شاعر به مشکلات عشق و غم‌های ناشی از آن اشاره میکند، اما در عین حال بر رویای وصال و خوشبختی نیز تأکید دارد. ذکر معجزات و سحر و جادو نماد تجربه‌های عاشقانه و زیبایی‌های عشق است. در نهایت، شاعر به امید و اعتماد به نفس در جستجوی عشق و زیبایی ادامه می‌دهد و به این نکته اشاره میکند که عشق ممکن است با غم و شادی توأم باشد، اما همواره ارزشمند است.
هوش مصنوعی: من دلبر زیبایی دارم که مانند آفتاب درخشان است. وقتی به چهره‌اش نگاه می‌کنم، چشمانم از تماشای او خیره می‌ماند.
هوش مصنوعی: چهره زیبای او و چشمان دلربایش گاهی به قدری جذابیت دارند که همچون معجزه عیسی و جادوگری سامری به نظر می‌رسند.
هوش مصنوعی: چهره عاشق به وضوح نمایان است، زیرا هنگامی که دل می‌برد، چشمانش به مانند دسته‌ای از دستان هنرمند زرگر، جادو میکند.
هوش مصنوعی: زمانی که کسی با صدای شجاعانه و قوی به میدان می‌آید، دل‌ها را مانند گوی بی‌هدف و سرگردان به حرکت در می‌آورد.
هوش مصنوعی: وقتی به میدان می‌آید تا خود را نشان دهد، ممکن است بسیاری از کسانی که در زیر بار غم هستند، از پا بیفتند.
هوش مصنوعی: اگر به دقت به گوش خود نگاه کنی و آن را نورانی ببینی، در قرآن می‌توانی نشانه‌های خوشبختی را در ماه و مشتری مشاهده کنی.
هوش مصنوعی: اگر ماه مهر را نوازش کنم، احساس بهتری خواهم داشت، وگرنه دلی که به محبوبش علاقه دارد، فقط آرزوی او را در دل خواهد داشت.
هوش مصنوعی: من مانند سروی آزاد هستم که اگر از من بپرسند، به صداقت پاسخ می‌دهم. در بهشت رضوان، مانند آن درخت طوبی، هیچ چیزی از او نمی‌خواهم.
هوش مصنوعی: من مانند یک ذره به سمت تو خواهش‌مندم. می‌دانی چرا؟ زیرا دلبری دارم که همچون آفتاب درخشان است.
هوش مصنوعی: کسی را پیدا کن که درباره‌ام صحبت کند و بی‌همتا باشد، کسی که دلربای شادابی است و می‌تواند غم را از دل بزداید.
هوش مصنوعی: دوباره چهره‌ات را مانند ماه در آینه بپوشان، زیرا این دل آکنده از درد، نمی‌تواند آه خود را پنهان کند.
هوش مصنوعی: در زیر سایه جذابیت آن معشوق دلخواه، مانند خورشید در آسمان بر زیبا‌ترها برتری پیدا میکند.
هوش مصنوعی: در این بیت، شاعر به زیبایی و جذابیت لبان معشوق اشاره میکند که به اندازه‌ای زیباست که باعث جلوه‌گری یاقوت می‌شود. همچنین، این زیبایی به قدری دلربا و کم‌نظیر است که شرم و حیاها را از چهره ماه‌نوشان گرفته و محو میکند. به عبارت دیگر، زیبایی معشوق هم به گوهرها و یاقوت‌ها رونق و جلا می‌بخشد و هم ویرانی و شرم را از انسان‌ها می‌زداید.
هوش مصنوعی: نرگس جادوئی تو چنان است که هنر هاروت باعث جذب من شده است. حال چه بگویم که این زیبایی چه راحتی و آرامشی را از من گرفته است.
هوش مصنوعی: از دست من دل سرکش تو با زیبایی‌های آن فصل‌های سیاه به وجد آمده و از شجاعت من شروع کرده است این کافرانه.
هوش مصنوعی: مثل طوطی که در هوای آن معشوق می chirنِد، تو هم مثل شکر می‌زنی. تا کی می‌خواهی به این کار ادامه دهی و فقط نغمه‌هایی توخالی سر دهی؟
هوش مصنوعی: با چنین سرنوشتی که این سرو دارد، چه کسی می‌تواند به من بی‌زر و بی‌گلزار، مانند آن سرو زیبا و خوش‌حالت، بیاید؟
هوش مصنوعی: انسان می‌تواند با وجود نداشتن امکانات و شرایط مناسب، از محبت و وجود دیگران بهره‌مند شود، اگر از آنها بخواهد که در کنار او باشند و همرازش شوند.
هوش مصنوعی: هرگز از شانس و بخت خود ناامید نشو، زیرا ابن یمین که سایه‌اش بر سرت افتاده است، مانند آفتابی است که بر ملک و دین می‌تابد.
هوش مصنوعی: مردی شجاع و دلیر که هر کسی به او محبت و احترام کند، به جایی بلند و معتبر میرسد و مانند جواهری ارزشمند در میان دیگران می‌درخشد.
هوش مصنوعی: اگر تو توجه و محبت شاه زمین را داشته باشی، حتی اگر به نظر بیاید که دنیا بهترین نعمت‌ها را به تو می‌دهد، باز هم می‌توانی آن را به دست آوری.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.