|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به کریما اشاره می‌کند که وعده‌ای داده و از آن وعده، خادمی رضایت یافته است. شاعر از کریما تقاضا می‌کند، هرچند می‌داند که قاضی، یعنی شخصی که بر قضاوت خود یقین دارد، ممکن است فراموش کند. اما شاعر بر این باور است که نیاز به اقدام قاطع (تیغ بران) وجود دارد، حتی اگر این تقاضا به گذشته‌ای سخت مربوط باشد.
هوش مصنوعی: ای کریم، تو وعده‌ای به من دادی که عشق و محبتت چنان در دلم نشسته که خود را از خادم به مقام خدمتگزار محبوب رسانده‌ام و محبوبم از این مسأله راضی و خشنود است.
هوش مصنوعی: خواهش میکنم، هرچند می‌دانم که نظر تو فراموشی ندارد، قاضی.
هوش مصنوعی: تیغ بران همیشه نیاز به تحریک و انگیزه دارد، حتی اگر به ظاهر در گذشته کار سخت و دشواری انجام شده باشد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
چو بشنید این سخن زان قوم قاضی
بحکم سنگ سارش گشت راضی
خطیب و واعظ و مفتی و قاضی
مدبر بر وقوف حال و ماضی
ببین حالش مگو دیگر ز ماضی
که هست او بر کنیزی تو راضی
رضا وقتی است کورا اعتراضی
نماند درمکاره وانقباضی
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.