شب به یاد آن لب خموش گذشت
ناله شد شمع وگلفروش‌گذشت
چشم بر جلوه‌ای که وا کردیم
پیش پیش نگاه هوش گذشت
عمر رفت و هنوز در خوابم
کاروان از سرم خموش گذشت
زبر پا دیدم از نشاط مپرس
مژه پل گشت و نای و نوش گذشت
کاف و نون، خلق را، به شور آورد
این دو حرف ازکجا به‌گوش گذشت
طرفه راهی، چو شمع پیمودیم
سر ما هر قدم ز دوش گذشت
فقر ما، ماتم دو عالم دشت
همه جا یک سیاهپوش گذشت
بی‌جنون ترک وهم نتوان‌کرد
باده از خم به قدر جوش گذشت
گر جنون کرده‌ای تکلف چیست
فصل پنهان‌کن و بپوش گذشت
سوختن هم غنیمت است این شمع
امشب آمد همان‌که دوش‌گذشت
تشنهٔ وصل بود بیدل ما
تیغ شد آب کز گلوش گذشت
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: شاعر در این شعر به یاد لب خاموش و ناله شمع می‌گذرد. او بر احساسات و خاطرات خود تأکید کرده و می‌گوید که عمرش در خواب سپری شده و کاروان زندگی از کنارش گذشته است. شاعر از شادی‌های زودگذر و زیبایی‌های حیات می‌گوید و به احساس فقر و ماتمی که در زندگی دارد نیز اشاره می‌کند. او به جنون و آثار آن می‌پردازد و می‌گوید که اگر جنون را تجربه کرده‌ای، نیازی به تظاهر نیست. در پایان، شاعر به اشتیاق و تشنه بودن برای وصال اشاره می‌کند و یادآور می‌شود که این دلتنگی و longing همیشه در زندگی او وجود دارد.
هوش مصنوعی: شب به یاد لب خاموش کسی سپری شد و شمع همچون ناله‌ای روشن بود، و گل‌فروش از کنار ما رد شد.
هوش مصنوعی: به جلوه‌ای که با کمال دقت و زیبایی نمایش دادیم، نگاه کن و توجه کن که چگونه هوش و ذکاوت در این لحظه ناپدید شد.
هوش مصنوعی: زندگی من به سرعت سپری شد و من هنوز در خواب و غفلت بودم، در حالی که فرصت‌ها و لحظه‌های مهم از کنارم بی‌صدا عبور کردند.
هوش مصنوعی: از خوشحالی نمی‌توانم ساکت بمانم. چشمانم پر از شادی است و زندگی با موسیقی و لذت به گذر می‌گذرد.
هوش مصنوعی: این دو حرف، یعنی کاف و نون، باعث شور و شوق مردم شدند و سوال اینجاست که این دو حرف از کجا به گوش مردم رسیده است.
هوش مصنوعی: ما در این مسیر، مانند شمعی که در حال سوختن است، قدم به قدم پیش رفتیم و هر گامی که برداشتیم، بار سنگینی بر دوش‌مان بود.
هوش مصنوعی: فقر و تنگدستی ما باعث شده که در دنیای موجود، همگان در عزا و غم به سر ببرند و همه جا حالتی شبیه به سوگواری به چشم می‌خورد.
هوش مصنوعی: بدون جنون و دیوانگی نمی‌توان از خیالات رها شد، باده‌ای که از کوزه می‌ریزد، به همان نسبت که به جوش می‌آید، از آن خارج می‌شود.
هوش مصنوعی: اگر به دیوانگی دچار شده‌ای، دیگر چه نیازی به تکلف و ظاهر‌سازی است؟ این فصل پنهان را کنار بگذار و آن را بپوشان.
هوش مصنوعی: سوختن هم نعمتی است، این شمع امشب آمد، همان که دیشب گذشت.
هوش مصنوعی: عاشق در آرزوی وصال معشوق، به حدی از شدت اشتیاق و عطش رسیده است که حالا حتی سختی و تیرگی را نیز تحمل می‌کند؛ او از مشکلاتی که بر سر راهش قرار دارد، نمی‌ترسد و با همه‌ی وجود از آن عبور می‌کند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.