صورت راحت نفور از مردمان عالمست
جلوه ننماید بهشت آنجا که جنس آدمست
در نظر آهنگ حسرت در نفس شور ظلب
ساز بزم زندگانی را همین زیر و بمست
هر دو عالم در غبار وهم توفان میکند
از گهر تا موج ، هرجا واشکافی بینمست
سایهٔ خود درس وحشت داده مجنون تو را
چشم اهو را سواد خویش سرمشق رمست
گر حیا گیرد هوس آیینهدار آبرو است
چون هوا از هرزه گردی منفعل شد، شبنمست
گرچه پیرم فارغ از انداز شوخی نیستم
قامت خم گشته ام هم چشم ابروی خمست
پادشاهی در طلسم سیر چشمی بستهاند
کاسهٔ چشم گدا گر پر شود جام جمست
با فروغ جعواهات نظارگی را تابکو
رنگ گل چون آتش افروزد سپندش شبنمست
در بنای حیرت از حسن تو میبینم خلل
خانهٔ آیینه هم برپا به دیوار نمست
تا نفس باقیست، ظالم نیست، بیفکر فساد
گوشه گیر فتنه میباشد کمان را تا دمست
شعله هرجا میشود سرگرم تعمیر غرور
داغ میخندد که همواری بنایی محکمست
نامداریها گرفتاریست در دام بلا
بیدل انگشت شهان را طوق گردن خاتمست
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به بیان احساسات و تفکرات عمیق شاعر درباره زندگی و عشق میپردازد. شاعر از زیباییهای دنیای انسانی و تضادهای آن صحبت میکند؛ اینکه بهشت نمیتواند در کنار جنس آدمی نمایان شود، چرا که انسانها به سبب هوسها و آرزوها دچار کجفهمی و درد هستند. همچنین، شاعر به شعلههای عشق و غم و همچنین حوادث زندگی اشاره میکند. در نهایت، او به سرنوشت و فریبهایی که زندگی به همراه دارد میپردازد و نقش زیبایی و حسن را در تجربههای انسانی برجسته میکند. به طور کلی، شعر کنایه به گرفتار شدن انسانها در کشاکش عشق، هوس و مشکلات زندگی دارد.
هوش مصنوعی: آرامش و زیبایی بهشت در این دنیا، جایی که انسانها با مشکلات و نواقص خودشان زندگی میکنند، نمایان نمیشود. در واقع، در میان انسانها، زیبایی و آرامش حقیقی دیده نمیشود.
هوش مصنوعی: در زندگی، احساس حسرت و آرزو مانند موسیقیای است که نواهایش احساسات ما را به تحرک درمیآورد و همین تنوّع صداهاست که جشن زندگی را شکل میدهد.
هوش مصنوعی: هر دو دنیا در گرد و غبار خیالاتت غرق شدهاند و تا جایی که بتوانی جستجو کنی، نشانی از آب و زندگی وجود ندارد.
هوش مصنوعی: سایهٔ خود به تو ترس و وحشت را آموخته است، مجنون، و چشمان آهوی بازیگوش هم، به خاطر رنگ و نقش خود، تو را راهنمایی میکنند؛ این امر باعث میشود که تو دائماً در حال فرار باشی.
هوش مصنوعی: اگر حیا بر وجود انسان حاکم شود، مانند آینهای است که آبرو را نشان میدهد. وقتی که محیط از بیپروایی و بینظمی متاثر شود، مانند شبنم لطیف و زلال خواهد بود.
هوش مصنوعی: اگرچه من پیر شدهام و از شوخی و بازیها بیخبر نیستم، اما با اینکه قامتام خم شده، هنوز هم تحت تأثیر زیبایی چشم و ابروی تو هستم.
هوش مصنوعی: در اینجا منظور این است که در دنیای قدرت و ثروت، گاهی افراد به ظواهر و جادوهای فریبنده توجه دارند، اما در واقعیت، اگر چشمان فردی که در موقعیت پایینتری قرار دارد، پر از بینش و آگاهی شود، میتواند به گنجینههای واقعی و ارزشمندی دست یابد. در واقع، آنچه که در ظاهر به نظر میرسد مهم نیست، بلکه درک و بصیرت واقعی است که ثروت و ارزش را میسازد.
هوش مصنوعی: با درخشش زیباییات، نظارهگر خوابها میشود؛ رنگ گلها چون آتش میسوزد و درخشش شبنم مثل جادوست.
هوش مصنوعی: در دنیای شگفتی که ناشی از زیبایی توست، نقصی را در ساختار خانهٔ آیینه مشاهده میکنم که بر دیوار نمدی قرار دارد.
هوش مصنوعی: تا زمانی که زندگی وجود دارد، هیچ ظلمی در کار نیست. بیتوجه به فساد و مشکلات اجتماعی، کسی که در گوشهای نشسته است، در واقع به نوعی در حال درست کردن فتنه و ایجاد مشکلات است. مانند کمانی که تا زمان کشیده نشده، به کار نمیآید.
هوش مصنوعی: شعله در هر جا که میدرخشد، با شادی و سرور، به ترمیم و ساختن غرور خود میپردازد، زیرا بر این باور است که پایهای مستحکم و استوار دارد.
هوش مصنوعی: مشکلات و بلاها از ناتوانی در تحمل نامداری و شهرت به وجود میآید. در واقع، تنبلی و عدم تلاش باعث میشود که انسان در دامهای مشکلات گرفتار شود، و در این میان، مقام و شأن او به نوعی به گردن انگشتانش گره خورده است.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
هرچه زاب و آتش و خاک و هوای عالمست
راستی باید طفیل آب و خاک آدمست
باز هر کاندر دوام خیر کلی دست او
بر بنی آدم قویتر بهترین عالمست
گر کسی تعیین کند کان کیست ورنه باک نیست
[...]
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال یک حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
reply flag link
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.