دل انجمن صد طرب ازیاد وصالست
آبادکن خانهٔ آیینه خیالست
کی فرصت عیش ست درین باغ‌که‌گل را
گر گردش‌رنگ‌است‌همان‌گردش سالست
ای ذره مفرسای به پرواز توهم
خورشید هم از آینه‌داران زوالست
آن مشت غبارم‌که به پرواز تپیدن
در حسرت دامان نسیمم پر و بالست
آیینهٔ‌گل از بغل غنچه جدا نیست
دل‌گر شکند سربسر آغوش وصالست
هرگام به راه طلبت رفته‌ام از خویش
نقش قدمم آینهٔ‌گردش حالست
در خلوت دل از تو تسلی نتوان شد
چیزی‌که در آیینه توان دید مثالست
شد جوهر نظاره‌ام آیینهٔ حیرت
بالیدگی داغ مه از زخم هلالست
بیدل من وآن دولت بی‌درد سرفقر
کز نسبت او چینی خاموش سفالست
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به بیان حال و احوال شاعر و احساسات عمیق او در زمینه وصال و عشق می‌پردازد. او از شادی و طرب ناشی از یاد وصال صحبت می‌کند و می‌گوید که زندگی و عیش در این دنیا محدود به زمان و مکان است. شاعر به تصویرسازی از تجربه‌هایش در جستجوی عشق می‌پردازد و به چالش‌های درونی‌اش در این مسیر اشاره می‌کند. او به نوعی حسرت و آرزو برای دستیابی به آنچه که در دلش دارد، ابراز می‌کند و در نهایت به درد و رنج‌های ناشی از فراق و فقر عاطفی اشاره می‌کند. این شعر ترکیبی از تصویرهای زیبا و معانی عمیق در موضوع عشق و دلتنگی است.
هوش مصنوعی: دل انجمن پر از شادی و سرور ناشی از یادآوری وصال محبوب است، این دل مانند خانه‌ای است که با تصویرهای خیال پر شده است.
هوش مصنوعی: فرصت لذت‌بردن در این باغ کوتاه است، زیرا گل‌ها تنها برای یک دوره مشخص به زیبایی گرایش پیدا می‌کنند و این تغییر رنگ و زیبایی همانند چرخه سال است.
هوش مصنوعی: ای ذره، تو که در حال پرواز هستی، حتی خورشید هم در آینه‌ها نشانه‌ای از زوال دارد.
هوش مصنوعی: آن گرد و غباری که به پرواز در آمده، آرزو می‌کند که روزی به آغوش نسیم برسد و از شوق آن پر و بال دارد.
هوش مصنوعی: آیینهٔ گل از کنار غنچه جدا نیست، اگر دل بشکند، تمام آغوش وصال را خواهد شکست.
هوش مصنوعی: هر قدمی که در مسیر جستجوی تو برداشته‌ام، نشان و اثر آن بر من همچون آینه‌ای از حال و احوالم در این سفر است.
هوش مصنوعی: در دل و در تنهایی، نمی‌توان به آرامش رسید، زیرا آنچه در آیینه می‌بینیم تنها مجسمه‌ای از حقیقت است.
هوش مصنوعی: چشمانم به تماشای زیبایی‌های جهان پرداخته و مثل آینه‌ای به شگفتی‌ها پاسخ می‌دهد؛ زیبایی‌اش همانند زخم هلال ماه است که به شدت و داغی خود اشاره می‌کند.
هوش مصنوعی: من و آن خوشبختی که از درد بی‌نیازی سیر باشد، مانند یک ظرف سفالی خاموش و بی‌صدا هستیم که به خاطر ارتباط با من، در واقع فقط به صورت ظاهری وجود دارد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.