چه دارد این صفات حاجت آیات
به جز ورد دعای حضرت ذات
غنا و فقرهستی لا والاست
گدایی نفی و شاهنشاهی اثبات
فسون ظاهر و مظهر مخوانید
خیال است این چه تمثال و چه مرآت
جهان گل کردهٔ یکتایی اوست
ندارد شخص تنها جز خیالات
نباشد مهر اگر صبح تبسم
که خندد جز عدم بر روی ذرات
مه وسال وشب وروزت مجازیست
حقیقت نه زمان دارد نه ساعات
نشاط و رنج ما تبدیل اوضاع
بلند وپست ما تغییر حالات
همین غیب و شهادت فرق دارد
معانی در دل و برلب عبارات
فروغی بسته بر مرآت اعیان
چراغان شبستان محالات
نه او را جزتقدس میل آثار
نه ما را غیر معدومی علامات
تو و غافل ز من، افسوس، افسوس
من و دور از درت، هیهات، هیهات
زبان شرم اگر باشد به کامت
خموشی نیست بیدل جز مناجات
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این اشعار به بررسی مفهوم وجود و عدم و تفاوتهای ظاهری و باطنی میپردازد. شاعر به این نکته اشاره دارد که صفات الهی و حالات انسانی تنها در خیال وجود دارند و حقیقتی فراتر از این تصورات وجود دارد. در عالم وجود، غنا و فقر یا نعمت و سختی تنها تغییراتی در حالات ما هستند. همچنین، همه چیز به یکتایی خداوند برمیگردد و واقعیتها نه در زمان و مکان محدود میشوند و نه به ظواهر مربوطاند. شاعر در نهایت احساس دوری و جدایی از حقیقت و ذات الهی را بیان کرده و تنها راه ارتباط را مناجات و دعا میداند.
هوش مصنوعی: این بیت به معنای این است که صفات و ویژگیهای موجودات چه نیازی به آیات و نشانهها دارند، غیر از دعای خالص و از روی نیت پاک به خداوند. در واقع، اهمیت و ارزش اصلی در ارتباط روحانی و باطنی انسان با خداوند نهفته است.
هوش مصنوعی: ثروت و فقر در هستی وجود دارند، اما گدایی در حقیقت نفی میشود و سلطنت و شاهنشاهی اثبات میشود.
هوش مصنوعی: ظاهر و نمودها را فریبنده ندانید، زیرا اینها تنها تصوری هستند و نه واقعیت. چه تفاوتی بین تصویر و آینه وجود دارد؟
هوش مصنوعی: جهان از زیبایی و یگانگی او پر شده است و هیچ کس به تنهایی چیزی جز افکار و خیالاتش ندارد.
هوش مصنوعی: اگر در صبح، عشق و محبت نباشد و روز با لبخند آغاز نشود، تنها چیزی که باقی میماند، عدم و بیحالی است که بر روی اجزا و ذرات زندگی سایه میفکند.
هوش مصنوعی: ماه و سال و شب و روز تو همه چیزهای ظاهری و دنیوی هستند. در حقیقت، زمان و ساعت وجود ندارند و همه چیز فراتر از این محدودیتهاست.
هوش مصنوعی: خوشحالی و درد و اندوه ما وابسته به تغییرات وضعیتها و حالتمان است.
هوش مصنوعی: عالم غیب و عالم شهادت معناهای متفاوتی دارند که در دل انسان و در کلام او به شکلهای مختلفی بیان میشوند.
هوش مصنوعی: در این بیت، به زیبایی و درخشندگی نور که به صورت تصویر در آینهها منعکس میشود اشاره شده است. این نور در شبستانی که پر از چالشها و ناامیدیهاست، جلوهای افسانهای و جذاب پیدا میکند. به طور کلی، به نظر میرسد که با وجود مشکلات، هنوز زیبایی و درخشندگیهایی وجود دارد که میتواند به زندگی روشنی بخشد.
هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که نه هیچ چیز دیگری از او وجود دارد که نشاندهنده تقدس و عظمت او باشد، و نه ما دارای نشانههایی هستیم که ما را از نابودی و فانی بودن خارج کند. در واقع، این یک بیان از یگانگی و فقدان هر نشانهای در غیر او و محدودیت ما در برابر فناست.
هوش مصنوعی: تو توجهی به من نداری و من هم در حسرت این دوری هستم، وای بر حالتی که از درت دورم.
هوش مصنوعی: اگر زبان شرم داشته باشد، در دل تو سکوتی وجود ندارد، بیدل جز راز و نیاز کردن.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
میخواهید شما بخوانید؟ اینجا را ببینید.
ته که ناخواندهای علم سماوات
ته که نابردهای ره در خرابات
ته که سود و زیان خود ندانی
به یاران کی رسی هیهات هیهات
هر آن روزی که باشم در خرابات
همی نالم چو موسی در مناجات
خوشا روزی که در مستی گذارم
مبارک باشدم ایام و ساعات
مرا بی خویشتن بهتر که باشم
[...]
هم از قبله سخن گوید هم از لات
همش کعبه خزینه، هم خرابات
سحرگاهی شدم سوی خرابات
که رندان را کنم دعوت به طامات
عصا اندر کف و سجاده بر دوش
که هستم زاهدی صاحب کرامات
خراباتی مرا گفتا که ای شیخ
[...]
بده یک جام ای پیر خرابات
مگو فردا که فی التأخیر آفات
به جای باده درده خون فرعون
که آمد موسی جانم به میقات
شراب ما ز خون خصم باشد
[...]
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال ۳ حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
reply flag link
reply flag link
reply flag link
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.