همچو بوی گل ز بس بی‌پرده است احوال من
می‌شود لوح هوا آیینهٔ تمثال من
داده‌ای مشتی غبارم را به باد اما هنوز
خاک می‌ریزد به فرق عالمی اقبال من
نکتهٔ سر بستهٔ موج گهر فهمیدنی است
بر سخن عمری‌ست می‌پیچد زبان لال من
عزت واماندگی زین بیش نتوان برد پیش
هرکه رفت از خود غبارش کرد استقبال من
گوهرم از معنی افسردنم غافل مباش
سکته می‌خواند تب دریایی از تبخال من
عاجزان را ذکر اسباب فضولی دوزخ است
یاد پروازم مده آتش مزن بر بال من
بی‌سبب فرصت‌شمارِ خجلت بیکاری‌ام
همچو تقویم کهن حشو است ماه و سال من
صبح محشر در غبار شام می‌سوزد نفس
گر شود روشن سواد نامهٔ اعمال من
عمرها شد شمع تصویرم به نومیدی گذشت
ز آتش دل هم نمی‌سوزم مپرس احوال من
ریشه‌ها دارد غبار من زمین تا آسمان
مرگ هم نگسست بیدل رشتهٔ آمال من
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این متن شعر به بیان احساسات عمیق و درونی شاعر می‌پردازد. او از حال و روز خود می‌گوید که همچون بوی گل بی‌پرده و شفاف است. زندگی‌اش به دست باد و خاک سپرده شده، اما هنوز گواهی بر خوشبختی و سرنوشتش دارد. شاعر اشاره می‌کند که در درونش گنجینه‌ای از معنا و احساسات نهفته است که امکان بیان آن برایش فراهم نیست. همچنین، او از ناراحتی‌ها و ناامیدی‌هایش سخن می‌گوید و به تأثیر زمان بر عمرش اشاره می‌کند. در نهایت، او به ارتباط عمیق میان غبار وجودش و آمالش تأکید می‌کند و نشان می‌دهد که حتی مرگ نمی‌تواند این ارتباط را قطع کند.
هوش مصنوعی: حال و روز من به اندازه‌ای شفاف و بی‌پرده است که مانند بوی گل در فضا پخش می‌شود و همه می‌توانند آن را حس کنند. احساسم مانند تصویری است که در آینه به نمایش در می‌آید.
هوش مصنوعی: تو مشتی از خاکم را در باد پراکنده‌ای، اما هنوز غبار وجودم به دلیلی در زندگی دیگران می‌نشیند و احساس مایوسیم را در جهان بازتاب می‌دهد.
هوش مصنوعی: در این بیت، شاعر به موضوعی عمیق و پیچیده اشاره دارد که در واقع در پس رفتار و کلامش نهفته است. او می‌گوید که فهمیدن این نکته به سادگی ممکن نیست و حتی کسی که زبانش لال است، به سختی می‌تواند آن را بیان کند. این نشان‌دهنده‌ی احساسات عمیق و یا تجربیات زندگی است که ممکن است بیان آنها دشوار باشد.
هوش مصنوعی: عزت و افتخار را نمی‌توان از کسی که خود را کنار گذاشته و به دیگران استقبال کرده، انتظار داشت.
هوش مصنوعی: در این بیت، شاعر به بیان احساسات عمیق و دردهای درونی خود می‌پردازد. او از یک سو به ارزش وجودی و درونیش اشاره می‌کند و از سوی دیگر، از رنج و ناراحتی که از آن رنج می‌برد سخن می‌گوید. تب دریایی و تبخال به‌عنوان نمادهایی برای درد و التهاب درونی به‌کار رفته‌اند که نشان‌دهنده‌ی شدت احساسات و احوال روحی او هستند. در واقع، شاعر می‌خواهد تأکید کند که با وجود غم‌ها و دردهایش، جوهر وجودش همچنان ثمربخش و باارزش است و نباید به غم‌ها و مشکلاتش بی‌توجهی کرد.
هوش مصنوعی: به افرادی که از ضعف و ناتوانی رنج می‌برند، یادآوری مشکلات و دلایل ناکامی، تنها به معنای عذاب و دردسر است. بنابراین، از یادآوری این مسائل به من خودداری کن و نگذار آتشی بر بال‌های من بزند که باعث رنجش و آزردگی‌ام شود.
هوش مصنوعی: بدون علت، برای خودم زمان را به شمارش می‌آورم و از بیکاری خود شرمنده هستم، مانند تقویم قدیمی که به جز ماه‌ها و سال‌ها، چیز دیگری را به نمایش نمی‌گذارد.
هوش مصنوعی: در صبح روز قیامت، در حالیکه تاریکی گناه و غبار گناهکاری در اطراف من است، اگر نفس من روشن شود، این وضعیت می‌تواند به من کمک کند تا نگاهی به نامهٔ اعمالم بیندازم و از گناهانم آگاه شوم.
هوش مصنوعی: سال‌هاست که همچون شمعی در حال سوختن هستم و زندگی‌ام به ناامیدی گذشته است. از درد دل و آتش درونم دیگربه‌سوزش نمی‌آیم، پس حال و روز من را نپرسید.
هوش مصنوعی: غبار من به ریشه‌ها وصل است، و این اتصال از زمین تا آسمان می‌رسد. حتی مرگ هم نتوانسته آرزوهای من را از هم بگسلد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
رشک می‌بردند شهری بر من و احوال من
کرد ضایع کار من این بخت بی اقبال من
طایری بودم من و غوغای بال افشانیی
چشم زخمی آمد و بشکست بر هم بال من
بخت بد این رسم بد بنهاد و رنجاند از منت
[...]
می دود حاجت به راه خواهش از دنبال من
همت استغنا همی آرد به استقبال من
صدر عزت قرب می جوید به من، دشمن کجاست؟
تا ببیند رتبه عشق بلند اقبال من
عزتی دارم که گر پا دیر در جنت نهم
[...]
بس که دارد گرد کلفت چهره احوال من
روی می مالد به خاک آیینه را تمثال من
بلبل من از حریم بیضه تا آمد برون
گل ز شبنم خیمه بیرون زد به استقبال من
نامرادی مطلب افتاده است در راه طلب
[...]
اوج گیرد رتبة افتادگی از حال من
تیره‌بختی سر به گردون ساید از اقبال من
بس که در افتادگی‌ها گرد بر رویم نشست
خاک بر سر می‌کند آیینه از تمثال من
من به راه وصل پویان روز و شب چون آفتاب
[...]
دلبر کاتب که می داند سراسر حال من
خط روی اوست فردا نامه اعمال من
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال یک حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
reply flag link
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.