زلف شبرنگش شبیخون می‌کند
وز سر هر موی صد خون می‌کند
نیست در کافرستان مویی روا
آنچه او زان موی شبگون می‌کند
زلف او کافتاده بینم بر زمین
صید در صحرای گردون می‌کند
زلف او چون از درازی بر زمین است
تاختن بر آسمان چون می‌کند
زلف او لیلی است و خلقی از نهار
از سر زنجیر مجنون می‌کند
آنچه رستم را سزد بر پشت رخش
زلف او بر روی گلگون می‌کند
این چه باشد کرد و خواهد کرد نیز
تا نپنداری که اکنون می‌کند
روی او کافاق یکسر عکس اوست
هر زمانی رونق افزون می‌کند
گر کند یک جلوه خورشید رخش
عرش را با خاک هامون می‌کند
ذره‌ای عکس رخش دعوی حسن
از سر خورشید بیرون می‌کند
از سر یک مژه چشم ساحرش
چرخ را در سینه افسون می‌کند
یارب ابروی کژش بر جان من
راست اندازی چه موزون می‌کند
عقل کل در حسن او مدهوش شد
کز لبش در باده افیون می‌کند
گر سخن گوید چو موسی هر که هست
دایمش از شوق هارون می‌کند
ور بخندد جملهٔ ذرات را
با زلال خضر معجون می‌کند
گر بگویم قطره‌های اشک من
خندهٔ او در مکنون می‌کند
هر زمان زیباتر است او تا فرید
وصف او هر دم دگرگون می‌کند
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر درباره زیبایی و جذابیت زلف و موی معشوق صحبت می‌کند. شاعر با تصاویر خیال‌انگیز و تشبیهات مختلف نشان می‌دهد که چگونه زلف معشوق به طرز اعجازآمیزی بر زمین افتاده و در آسمان نفوذ دارد. او زلف را به لیلی و مجنون، رستم و رخش و حتی به جلوه‌های خورشید تشبیه می‌کند. زیبایی معشوق به حدی است که همه موجودات تحت تأثیر او قرار می‌گیرند؛ از عقل گرفته تا طبیعت. همچنین، اشک‌های شاعر نشان‌دهنده تأثیر عمیق عشق و زیبایی معشوق بر دل اوست. شاعر با بیان این زیبایی، لحظات دلپذیر و شگفت‌انگیزی را که عشق ایجاد می‌کند، توصیف می‌کند.
هوش مصنوعی: موی سیاه او مانند یک تهاجم ناگهانی است و از هر تار مویش، صد قطره خون می‌ریزد.
هوش مصنوعی: در سرزمین کافران، هیچ‌چیز از موهای شبگون او قابل قبول نیست و او هرچه از آن موها انجام می‌دهد، ناپسند است.
هوش مصنوعی: موهای او را می‌بینم که بر زمین افتاده است و مانند صیدی در دشت آسمان به دام می‌افتد.
هوش مصنوعی: زلف او به قدری بلند است که چون بر زمین می‌افتد، حس می‌شود انگار بر آسمان قدم می‌زند.
هوش مصنوعی: زلف او مانند لیلی زیباست و مردم با چهره‌ای جذاب، از صبح تا شب همچون مجنون در پی او می‌گردند.
هوش مصنوعی: رستم زمانی که بر روی اسبش، رخش سوار می‌شود، به زیبایی زلف او می‌نگرد که مثل گل‌های زیبا و رنگین است.
هوش مصنوعی: این چه عملی است که انجام می‌شود و خواهد شد، بی‌آنکه فکر کنی در حال حاضر چه می‌کند؟
هوش مصنوعی: چهره زیبای او مانند آینه‌ای است که هر لحظه زیبایی‌اش را بیشتر می‌کند و جلوه‌اش را در دلمان افزایش می‌دهد.
هوش مصنوعی: اگر یک بار زیبایی رخسار خورشید نمایان شود، عرش آسمان را به تماشای خاک هامون در می‌آورد.
هوش مصنوعی: یک ذره از تصویر زیبایی چهره‌ات می‌تواند نور خورشید را کم‌رنگ کند.
هوش مصنوعی: چشم دلبرش با زیبایی خاصی که دارد، حتی می‌تواند چرخِ زمان را به تپش بیندازد و تحت تأثیر قرار دهد.
هوش مصنوعی: ای خدا، ابروی کج و زیبای او بر جان من تاثیر می‌گذارد و چه اندازه این زیبایی موزون و دلنشین است.
هوش مصنوعی: عقل کلی در زیبایی او حیران و شگفتمند است، چرا که از لبان او می‌توان مستی و شگفتی را تجربه کرد.
هوش مصنوعی: هر کس که سخن بگوید مانند موسی، همیشه از شوق و هیجان هارون را به یاد می‌آورد.
هوش مصنوعی: اگر همهٔ ذرات وجود بخندند، با مایعی زلال و شفاف به نام خضر، ترکیب می‌شوند.
هوش مصنوعی: اگر بگویم که اشک‌های من در دل خود، نشانه‌ای از خوشحالی او را نهفته دارد.
هوش مصنوعی: هر لحظه زیبایی او بیشتر می‌شود، چرا که توصیف او هر بار متحول و متفاوت می‌شود.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
می‌خواهید شما بخوانید؟ اینجا را ببینید.
حسن تو عشق من افزون می‌کند
عشق او حالم دگرگون می‌کند
غمزه‌ای از چشم خونخوارش مرا
زهره کرد آب و جگر خون می‌کند
خندهٔ آن لعل عیسی دم مرا
[...]
حسن رویش دیده پرخون می‌کند
عقل واقف نیست تا چون می‌کند
آب می‌گیرد ز رویش چشم و پس
عکس او آن آب گلگون می‌کند
دست حسنش ماه را گیسو کشان
[...]
نی حدیث راه پر خون می‌کند
قصه‌های عشق مجنون می‌کند
گاه عاقل گاه مجنون می ک ند
گاه فارغ گاه مفتون می کند
من نمیدانم چه افسون می کند
روح را در تن دگرگون می کند
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال یک حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
reply flag link
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.