رخ خوبت خدای می‌داند
که اگر در جهان به کس ماند
ماه را بر بساط خوبی تو
عقل بر هیچ گوشه ننشاند
شعلهٔ آفتاب را بکشد
حسنت ار آستین برافشاند
در جهان برنیاید آب به آب
عشقت ار آب بر جهان راند
گفتمت جان به بوسه‌ای بستان
گفتی ار خصم بوسه بستاند
بستدی جان و بوسه می‌ندهی
این حدیثت بدان نمی‌ماند
چون مزاج دلم همی دانی
که نداند شکیب و نتواند
با خیالت بگو نخواهم داد
تا به گوش دلم فرو خواند
انوری بر بساط گیتی کیست
که نه ناباخته همی ماند
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: موضوع این شعر درباره عشق و زیبایی است. شاعر به زیبایی معشوقه‌اش می‌پردازد و می‌گوید که خداوند خود می‌داند چقدر زیبایی او بی‌نظیر است. در جهان هیچ چیزی نمی‌تواند با زیبایی و عشق او رقابت کند. شاعر احساسات عمیق خود را بیان می‌کند و به معشوقه‌اش می‌گوید که او را با یک بوسه به خود نزدیک کند، اما معشوقه این درخواست را نادیده می‌گیرد. شاعر در نهایت اشاره می‌کند که هیچ‌کس نمی‌تواند در برابر این عشق و زیبایی مقاومت کند.
هوش مصنوعی: رخسار زیبای تو تنها خدای قادر می‌داند؛ اگر در این دنیا کسی به پای تو برسد.
هوش مصنوعی: ماه که نماد زیبایی و روشنایی است، بر پایه خوبی و نیکی تو هیچ نقطه‌ای از عقل و اندیشه قرار نمی‌گیرد. این جمله به نوعی به عظمت و بی‌همتایی خوبی تو اشاره دارد که حتی زیبایی‌های بزرگ هم به آن توجه نمی‌کنند.
هوش مصنوعی: اگر زیبایی تو آستینش را بالا بزند، می‌تواند شعلهٔ آفتاب را خاموش کند.
هوش مصنوعی: در دنیا هیچ چیزی نمی‌تواند به اندازه عشق تو اهمیت داشته باشد، حتی اگر آب به جهان سرازیر شود.
هوش مصنوعی: به کسی که دوستش داشتم گفتم جانم را با یک بوسه بگیر، اما او پاسخ داد که اگر دشمن من هم بوسه‌ای بگیرد، ناراحت می‌شود.
هوش مصنوعی: مدیونی که جانت را در اختیار کسی قرار می‌دهی و فقط یک بوسه می‌زنی؛ بدان که این رفتار تو ماندگاری نخواهد داشت.
هوش مصنوعی: دل من به شرایطش آگاه است، اما تاب و توان تحمل این حال را ندارد.
هوش مصنوعی: با یاد تو می‌گویم که هرگز قلبم را تسلیم نمی‌کنم تا صدای دلنشین تو در آن بنشیند.
هوش مصنوعی: در دنیا کیست که بدون هیچ آسیبی و شکست، همیشه باقی بماند؟
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
ایمنی را و تندرستی را
آدمی شکر کرد نتواند
در جهان این دو نعمتی ست بزرگ
داند آن کس که نیک و بد داند
تا فراوان نایستی تو ذلیل
[...]
از جواب و سوال ما دانی
شاید ار زیر کی فرو ماند
گرد گفت محال را چه عجب
کاینهٔ عقل را بپوشاند
زان که خورشید را ز بینش چشم
[...]
اوحدالدین که در سؤال و جواب
بدهد داد علم و بستاند
به بزرگی جواب این فتوی
بکند چون به فضل برخواند
آنکه داند که حال عالم چیست
[...]
دوستی در سمر کتابی داشت
پیش من صفحه ازان میخواند
که فلان شخص در فلان تاریخ
بیکی بیت بدره ها بفشاند
وان دگر پادشه بیک نکته
[...]
ناسی عقد و ناقض عقداند
ناقص عقل و ناقص دین اند
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال یک حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
reply flag link
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.