چو باشد بر دلی از داغ تابی
برآید عاقبت بوی کبابی
به هر جا بگذرد آهوی مشکین
توان پی بردنش از بوی مشکین
چو شمع از حد برونشد سوز جانش
پریشان گشت حال خادمانش
زرنگ چهره و بیماری او
شدند آگه ز سوز و زاری او
چو سوز شمع بیش از پیش بودی
دمادم داغ بر داغش فزودی
ضمیرش گشت بر کافور ظاهر
به رازش برد عنبر بوی آخر
بدو گفتند کای ماه دل آرا
چراغ خانه چشم و دل ما
دلیل و رهنمای دوربینان
انیس خلوت تنها نشینان
نهال گلشن حس و جمالی
چو سرو ناز در حد کمالی
چرا با این جمال و سر فرازی
مدام از اشک حسرت میگدازی
مگر داری ز سوز عشق تابی
که میریزد ز گلبرگت گلابی
دلت سوزد زغم کاین گریه خیزد
کسی بی سوز دل چون اشک ریزد
اگر عاشق نیی این زاریت چیست
جگر سوزی و شب بیداریت چیست
ترا گر نیست آه آتش آلود
چه خیزد از دلت جان نفس دود
خیالی میپزی با سوز و زاری
و گرنه در سر این آتش چه داری
همان بهتر که راز از ما بپوشی
بگویی حال و زین آتش نجوشی
اگر ما آگه از کار تو باشیم
طبیب جان بیمار تو باشیم
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این متن درباره عشق و دل‌سوزی است و به توصیف حالتی می‌پردازد که شخصی از داغ و درد عشق رنج می‌برد. شاعر می‌گوید که در دل کسی که از عشق می‌سوزد، وقتی داغ عشق بیشتر می‌شود، بوی کبابی (نمادی از شدت احساسات) به مشام می‌رسد. او به معشوقه‌اش می‌گوید که با وجود زیبایی و کمالش، چرا همیشه در حال اشک‌ریزی و حسر است. آیا او از سوز عشق رنج می‌برد؟ شاعر به اهمیت احساسات عاشقانه اشاره می‌کند و از معشوق می‌پرسد که آیا واقعاً عاشق است یا این همه زاری ناشی از چیز دیگری است. در نهایت، او به این نکته می‌رسد که اگر ما از حال او آگاه شویم، ممکن است بتوانیم به او کمک کنیم.
هوش مصنوعی: وقتی که دلی از درد و اندوهی به شدت تحت فشار باشد، در نهایت نشانه‌ای از آن درد بروز می‌کند، مانند بوی کبابی که از آتش به مشام می‌رسد.
هوش مصنوعی: هر جا که آهوی سیاه رنگی بگذرد، افراد می‌توانند با بوی خوش مشکی که از او به جا می‌ماند، حضور او را تشخیص دهند.
هوش مصنوعی: زمانی که شمع از حد خود فراتر رفت، شعله‌اش به اندازه‌ای قوی شد که جانش را به تنگ آورد و حال خدمتگزارانش نیز به هم ریخت.
هوش مصنوعی: چهره‌ی زیرک او و بیماری‌اش باعث شد که دیگران از درد و ناله‌اش آگاه شوند.
هوش مصنوعی: وقتی که گرمای شمع بیشتر و بیشتر می‌شود، هر لحظه بر شدت حرارت آن افزوده می‌شود.
هوش مصنوعی: او به حقیقت درونی‌اش پی برد و راز و صفای وجودش مانند بوی خوش عطر در فضا پخش شد.
هوش مصنوعی: به او گفتند ای ماه زیبای دل، تو چراغی هستی برای خانه‌های چشم و دل ما.
هوش مصنوعی: شخصی که در تنهایی خود آرامش دارد، می‌تواند دلیلی و راهنمایی برای کسانی باشد که به دنبال حقیقت و بینش هستند.
هوش مصنوعی: درختی که در باغ زیبایی و جذابیت است، مانند سرو ناز و در نهایت کمال و زیبایی قرار دارد.
هوش مصنوعی: چرا با این زیبایی و بزرگی همواره در حال اشک ریختن و حسرت خوردن هستی؟
هوش مصنوعی: آیا توانایی تحمل درد عشق را داری که از وجودت مانند گلاب از گلبرگت بریزد؟
هوش مصنوعی: اگر دل کسی از غم بسوزد، اشک‌هایش به راحتی جاری می‌شود؛ اما کسی که دلش سرد است، نمی‌تواند اشک بریزد و گریه کند.
هوش مصنوعی: اگر عاشق نیستی، پس چرا این‌قدر بی‌تابی و غم‌انگیز هستی؟ چرا شب‌ها نمی‌خوابی و دل‌تنگی؟
هوش مصنوعی: اگر در دل تو عشق و احساس سوزان وجود نداشته باشد، هیچ چیزی از آن بر نمی‌خیزد و زندگی‌ات تنها به تنفس و وجودی بی‌ثمر تبدیل می‌شود.
هوش مصنوعی: با اندوه و گریه، در دل خود تصوری را پرورش می‌دهی و به جز این، در دل آتش عشق چه چیزی داری؟
هوش مصنوعی: بهتر است که راز دل را از ما پنهان کنی و چیزی نگویی، تا اینکه از این آتش درونت شعله‌ور شوی.
هوش مصنوعی: اگر ما از عملکرد تو مطلع باشیم، می‌توانیم به عنوان درمانگر روح و جان تو عمل کنیم.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.