ایدل ز خود بمیر که گردی خلاص از آنک
تا زنده یی مقید ایندام مانده‌ای
تو شاهباز قدسی و تن سنگ پای تست
بگسل ازو وگرنه بنا کام مانده‌ای
دامیست زندگی و بزندان روزگار
تا کی مقید از پی این دام مانده‌ای
مهمانسراست عالم و مهمان سه روزه است
شرمت نمیشود که بس ایام مانده‌ای
آخر ز شام تا به کیی منتظر بصبح
در صبح باز منتظر شام مانده‌ای
سیر از جهان نیی اگرت میل بر بقاست
خامی هنوز و در طمع خام مانده‌ای
دورست از تو صحبت روحانیان انس
تا وحشیان خاک از آن دام مانده‌ای
از سر حسن شاهد گل بوی غافلی
مستغرق جمال گل اندام مانده‌ای
گور زمانه رام تو گر شد ز ره مرو
ناگه اسیر گور چو بهرام مانده‌ای
گیرم شدی ز بخت سلیمان روزگار
آخر نه در میان دد و دام مانده‌ای
کامل اگر شوی بهمه علم عاقبت
در نکته یی زبون بسر انجام مانده‌ای
ور هم نبی شوی و ولی وقت مشکلات
موقوف وحی در ره الهام مانده‌ای
باری نظر بعلم حقیقت نمیکنی
با صد هزار علم چنین عام مانده‌ای
آخر چو نیک و بد نه بفرمان خود کنی
ببر چه در میانه تو بد نام مانده‌ای
ای نفس شوخ چشم ز شرب مدام خویش
خونی درون شیشه چو بادام مانده‌ای
کی لب بذکر دوست گشایی چنین که تو
مستی مدام و لب بلب جام مانده‌ای
گر بت پرست گمشده ره در خطا بود
تو در خطا ببلده اسلام مانده‌ای
تا از طمع متابع ارباب صورتی
سر بر زمین بسجده اصنام مانده‌ای
آدم نیی وگرنه ز انعام روزگار
تا کی اسیر از پی انعام مانده‌ای
اهلی بیا و بر سر جان زن قدم که تو
تا منزل مراد بیک گام مانده‌ای
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به نقد زندگی دنیوی و تأکید بر اهمیت رهایی از قید و بندهای مادی پرداخته است. شاعر از انسان می‌خواهد که از زندگی دنیوی که او را محدود و شامل دام‌های مختلف کرده است، جدا شود. او به ویژگی‌های بلند و روحانی انسان اشاره می‌کند و می‌گوید که تا زمانی که به این قیدها وابسته است، نمی‌تواند به کمال برسد. شاعر زندگی را به مهمانسری تشبیه می‌کند که موقتی است و از فرد می‌خواهد که به دنبال حقیقت و معنای عمیق‌تر زندگی باشد و نه تنها در پی لذت‌های زودگذر دنیایی. او به درجا نزدن و نداشتن انگیزه حقیقی در زندگی انتقاد می‌کند و از انسان می‌خواهد که به سمت کمال و رهایی گام بردارد. در پایان، شاعر به این نکته اشاره می‌کند که می‌توان با یک گام به مراد و هدف اصلی زندگی دست یافت، اگر اراده و تلاش لازم وجود داشته باشد.
هوش مصنوعی: ای دل، از خود بگذر و بمیر تا از قید و بند رهایی یابی، زیرا تا زمانی که زنده‌ای، هنوز در زنجیر ماندی.
هوش مصنوعی: تو همچون پرنده‌ای قدرتمند و مقدس هستی، اما در حال حاضر در قید و بند جسم خود هستی. اگر از این قید رها نشوی، به هدف‌های بزرگت نخواهی رسید.
هوش مصنوعی: زندگی همچون دام بزرگی است که ما در این روزگار در آن گرفتار شده‌ایم. تا چه زمانی می‌خواهی در پی این دام بمانی و از آن رها نشوی؟
هوش مصنوعی: دنیا مانند یک مهمانسراست و ما مهمانانی هستیم که تنها برای مدت کوتاهی در آنجا اقامت داریم. آیا این درست است که در این مدت محدود، از زندگی و زمان خود بهره‌برداری نکنیم و بی‌مقدمه بگذرانیم؟
هوش مصنوعی: تو مدت زیادی است که از شام تا صبح منتظری و حالا دوباره برای شام در انتظار نشسته‌ای.
هوش مصنوعی: اگر به دنبال ماندن و جاودانگی هستی، پس باید بدان که هنوز در خامی و نادانی به سر می‌بری و در آرزوهای بیهوده باقی مانده‌ای.
هوش مصنوعی: صحبت‌هایی که از روحانیان به گوش می‌رسد، از تو دور است؛ چراکه مانند وحشیان خاک، در دام مشکلات و مسائل دنیوی گرفتار شده‌ای.
هوش مصنوعی: به خاطر زیبایی و دل‌فریبی یار، بوی گل تو را به خود مشغول کرده و غرق تماشای جمال او مانده‌ای.
هوش مصنوعی: اگر زمانه تو را به چنگ آورد، ناگهان مانند بهرام که در گور مانده، نمی‌توانی فرار کنی و اسیر خواهی شد.
هوش مصنوعی: اگرچه تو به خوش شانسی سلیمان دست یافته‌ای، اما در نهایت در میان انسان‌ها و وحوش، تنها مانده‌ای.
هوش مصنوعی: اگر در تمام علوم و دانش‌ها کامل شوی، در نهایت به یک نکته ساده و کم‌اهمیت برمی‌گردی که هنوز هم به آن نیاز است.
هوش مصنوعی: اگر چه نبی و ولی باشی، در زمان سختی‌ها و مشکلات، همچنان که وحی متوقف می‌شود، تو نیز در مسیر الهام و راهنمایی متوقف مانده‌ای.
هوش مصنوعی: گرچه به دانش‌های بسیاری آراسته‌ای، اما با تمام این علم‌ها هنوز در فهم حقیقت ناتوانی و به طور عامیانه باقی مانده‌ای.
هوش مصنوعی: در نهایت، زمانی که خوب و بد را طبق اراده خود انجام ندهی، چه جایگاهی برای تو وجود دارد، چون در میان مردم، نام نیکی از تو باقی نمانده است.
هوش مصنوعی: ای جانِ شاداب، با نوشیدن مداوم خود، همچون بادامی درون شیشه، خونی به یادگار باقی مانده‌ای.
هوش مصنوعی: چرا این طور به ذکر دوست نمی پردازی وقتی که همیشه در حال مستی هستی و زبانت از شراب پر شده است؟
هوش مصنوعی: اگر بت‌پرست هم در مسیر گم شده باشد و اشتباه کند، تو چرا در اشتباه خود باقی مانده‌ای و از راه اسلام دور هستی؟
هوش مصنوعی: تا زمانی که از آرزوهای بی‌اساس و پیروی از اربابان ظاهری و بی‌روح، سر خود را به نشانه‌ی خضوع بر زمین نمی‌گذاری، در گمراهی و سرگردانی مانده‌ای.
هوش مصنوعی: تو انسان نیستی، وگرنه تا کی باید اسیر نعمت‌های روزگار باشی و در انتظار نعمت‌ها بمانی؟
هوش مصنوعی: به تو می‌گویم که بیایید و بر روی زندگی زن قدم بگذارید، زیرا شما تنها یک قدم تا رسیدن به هدف بزرگتان فاصله دارید.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
مشابه‌یابی بر اساس وزن و قافیه
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیهای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.