گنجور

 
اهلی شیرازی

مستحقان کرم مستان حقند ای پسر

زان چو بحر از رحمت حق سینه شان پر در شده

گر ز من این لفظ را باور نداری خود ببین

مستحقان چیست جز مستان از حق پر شده