هرچند که چون شمع مرا سوخته‌ای باز
شادم که چراغ دلم افروخته‌ای باز
بگشا به من از روی کرم گوشه چشمی
کز هردو جهان چشم مرا دوخته‌ای باز
خندی به رخ مردم و سوزی دل عاشق
این شیوه شیرین ز که آموخته‌ای باز
یارب تو چه شمعی که به تاثیر نگاهی
در سینه دل ریش مرا سوخته‌ای باز
بس دانه فشانی که کند چشم تو اهلی
کز تخم غمش خرمنی اندوخته‌ای باز
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر حاکی از احساسات عمیق عاشقانه و تأثیر عمیق نگاه محبوب بر دل عاشق است. شاعر از سوختن خود به خاطر عشق می‌گوید و با شکرگزاری اشاره می‌کند که وجود محبوب باعث روشنی و شادابی دلش شده است. او از محبوب می‌خواهد که همچنان با نگاهی به او، محبتش را نشان دهد. همچنین، شاعر به زیبایی و تاثیرگذاری نگاه محبوب اشاره می‌کند و به این نکته می‌پردازد که چقدر این نگاه می‌تواند دل را بسوزاند و احساسات را تحت تاثیر قرار دهد. در کل، شعر بیانگر عشق و تأثیر آن بر روح و دل است.
هوش مصنوعی: هر چند که مانند شمع من را سوزانده‌ای، اما همچنان خوشحالم که نور دلم را روشن کرده‌ای.
هوش مصنوعی: به من با لطف و محبت اشاره‌ای کن، چرا که از هر دو جهان تنها به چشمان تو خیره شده‌ام و منتظر نگاهی از جانب تو هستم.
هوش مصنوعی: برخی از مردم با لبخند زدن خود دل‌های عاشقان را می‌سوزانند. این شیوه‌ی شیرین را از کجا آموخته‌ای؟
هوش مصنوعی: پروردگارا، تو چه شمعی هستی که با یک نگاه، دل آسیب‌دیده‌ام را دوباره شعله‌ور کرده‌ای.
هوش مصنوعی: چشم تو به قدری زیبایی دارد که اگر در دل کسی عشق تو جوانه بزند، می‌تواند دنیایی از عشق و دلتنگی را در دلش بپروراند و انبوهی از احساسات را به وجود آورد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.