هزار شکر که عالم بکام ماست دگر
می مراد حریفان بجام ماست دگر
مه امید چو نوشد بر آسمان مراد
فلک چو حلقه بگوشان غلام ماست دگر
شهان بسایه دیوار ما پناه آرند
بلی همای سعادت بدام ماست دگر
کسیکه می نشنیدی سلام ما از کبر
در انتظار جواب سلام ماست دگر
فروغ بم و فراغ صبوحی ات اهلی
بیمن فاتحه صبح و شام ماست دگر
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به قدردانی و شکرگزاری می‌پردازد که جهان و فرصت‌ها برای شاعر فراهم شده است. او به روابط و هم‌نشینی‌هایش اشاره می‌کند و می‌گوید که در آسمان امید، اشکال جدیدی از مرادها و آرزوها وجود دارد. همچنین، نشان می‌دهد که چگونه سعادتمند بودن و بهره‌مندی از زندگی به دیگران نیز کمک می‌کند. در نهایت، شاعر از زیبایی صبح و شام یاد می‌کند و ابراز خوشحالی می‌کند که همه این‌ها به برکت جامعه و روابطش به دست آمده است.
هوش مصنوعی: هزار بار سپاس که همه چیز بر وفق مراد ماست و دیگر اینکه خواسته حریفان نیز در پیمانه ما وجود دارد.
هوش مصنوعی: وقتی ماه امید در آسمان می‌تابد، ستاره‌های خوشبختی مانند گوشواره‌ای به گوش غلام ما آویزان هستند.
هوش مصنوعی: بسیاری از شاهان برای پناه آوردن به دیوار ما آمده‌اند، بله، پرنده‌ی خوشبختی به دام ما افتاده است.
هوش مصنوعی: کسی که به خاطر خودخواهی‌اش سلام ما را نمی‌شنید، حالا در انتظار پاسخ سلام ما است.
هوش مصنوعی: نور تو مانند صبحی است که زندگی ما را روشن کرده و خوشی‌های روز و شب ما امروز به پایان رسیده است.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.