فلک که مشعل مهرش زبام میسوزد
زرشگ صحبت رندان مدام میسوزد
فروغ مشعل دولت چو برق در گذرست
چراغ گوشه نشین صبح و شام میسوزد
دلا بچرب زبانی خیال وصل مپز
که شمع مجلس ازین فکر خام میسوزد
اگر عزیزم اگر خوار بگذرم زین در
که خار و گل همه آنجا تمام میسوزد
فروغ حسن جهانسوز او بین اهلی
مپرس کز دل و جانت کدام میسوزد
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به توصیف احساسات عمیق و دردناک عشق و فراق پرداخته است. شاعر به شدت تحت تأثیر نور مهر و محبت قرار دارد، و این عشق و دوستی همچون مشعلی در دل میسوزد. او به رنج و سختی‌های عشق اشاره می‌کند و به دوستش هشدار می‌دهد که فکر کردن به وصال و وصل ممکن است موجب آتش گرفتن دل و جان شود. در نهایت، شاعر از زیبایی محبوبش صحبت می‌کند و می‌گوید که زیبایی او باعث سوزش دل و جانش می‌شود. به طور کلی، شعر بیانگر شعف و اندوه ناشی از عشق و زیبایی است.
هوش مصنوعی: آسمان که نور خورشیدش از بالا می‌تابد، به خاطر گفتگو و معاشرت با رندان هر لحظه در حال سوختن و در آتش عشق است.
هوش مصنوعی: نور و درخشش حکومت مانند برق و سریع می‌گذرد، در حالی که چراغ کسانی که در گوشه‌نشینی به صبح و شام می‌گذرانند، همیشه روشن می‌ماند و میسوزد.
هوش مصنوعی: ای دل، هرگز در آرزوی وصال غصه نخور و زبانت را به خیال بافی مشغول نکن، زیرا که در این فکر نابخردانه، مانند شمعی که در مجلس میسوزد، به زودی تمام می‌شوی.
هوش مصنوعی: اگر عزیزم، اگر هم من را بی‌اعتنا ببینی، از این در می‌گذرم، زیرا همه چیز، از خاری که آزار می‌دهد تا گلی که زیباست، در آنجا به آتش میسوزد.
هوش مصنوعی: زیبایی آتشین او را مشاهده کن و از اهل دل نپرس که کدام یک از دل و جانت بیشتر میسوزد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.