گل نو آمد و ما را غم دیرینه گرفت
مرغ جان را نفس اندر قفس سینه گرفت
آن حریفی که شبش بودمی از خون دلم
بازش امروز هوای می دوشینه گرفت
چند جان همه را آن مه نو خط سوزد
آخرش دود دل خلق در آیینه گرفت
گنج سر دهنش تا نبرد راه کسی
مهر خط لب لعلش در گنجینه گرفت
دی مرا بود گذر بر سر کوی دگری
ره بمن دوش سک کویش ازان کینه گرفت
بسکه بر خرقه پشمین بودم داغ شراب
در دلم آتش ازین خرقه پشمینه گرفت
تازه گلزار جهان بر دل اهلی تنگ است
مرغ روحش ره آن گلشن دیرینه گرفت
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: شعر درباره‌ی بهار و احساساتی است که به همراه آن می‌آید. گل نو و آغاز زندگی جدید در طبیعت، احساس غم دیرینه را در دل شاعر زنده می‌کند. مرغ جان در قفس سینه‌اش نفس می‌زند و حریفی که در شب‌های گذشته باعث غم او بود، امروز او را به می‌نوشی دعوت می‌کند. زیبایی‌های مه نو و تاثیر آن بر دل‌ها، در حالی که در نهایت به اشک و دود دل‌ها می‌انجامد، بیان می‌شود. شاعر اشاره می‌کند که عشق و زیبایی (نماد لب لعل) را نمی‌توان به راحتی از دیگران پنهان کرد. همچنین او از درد و رنجی که داغ شراب بر خرقه پشمین او می‌گذارد سخن می‌گوید. در نهایت، بر این نکته تأکید می‌کند که دنیای تازه برای روح او تنگ و محدود است و او به یاد گلشن‌های پیشین خود دلتنگ است.
هوش مصنوعی: گل تازه‌ای آمده و ما همچنان غم‌های قدیمی را به دوش می‌کشیم. پرنده‌ای که روح ما را به خود اختصاص داده، در قفس سینه‌امان حبس شده است.
هوش مصنوعی: دوست و رفیقی که در شب‌های غمناک و پر از درد من کنارم بود، امروز به یاد روزهای خوش گذشته و نوشیدن شراب، دلش هوای آن لحظات را کرده است.
هوش مصنوعی: چند نفر جان خود را به خاطر زیبایی آن ماه نو فدای عشق می‌کنند، اما در پایان، دل‌های مردم به مانند دودی در آینه می‌ماند.
هوش مصنوعی: هرگاه که خوشبختی و ثروت در زندگی کسی به‌دست نمی‌آید، نیاز به توجه و مراقبت است تا دیگران نتوانند به آن دسترسی پیدا کنند. زیبایی و جذابیت او همچون گنجینه‌ای ارزشمند است که باید حفظ شود.
هوش مصنوعی: من شب گذشته در حال گذر از کوچه‌ای دیگر بودم، که ناگهان بر سر کوچه‌ای که تو در آن هستی، متوجه حسادت و کینه‌ای شدم.
هوش مصنوعی: به خاطر اینکه مدت زیادی است در لباس زهد و پارسایی به سر می‌برم، دل من که مملو از عشق و شوری است، به آتش عشق دچار شده است. دل ناآرام من تحت تأثیر این لباس زاهدانه قرار گرفته و شعله‌ور شده است.
هوش مصنوعی: جهان جدید و زیبا برای دل انسان‌های درگیر و دلتنگ، تنگ و محدود به نظر می‌رسد؛ روح او در جستجوی آن باغ همیشه سبز و قدیمی است.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.