مارا کشی و زنده جاوید میکنی

عیسی نکرد آنچه تو خورشید میکنی

امید هرکه هست ز تیغ تو حاصلست

مارا گناه چیست که نومید میکنی

جامی ببخش و همت رندان مست بین

تا کی سخن ز حشمت جمشید میکنی

ساقی شدست مطرب دل خیز ایحریف

گر رقص بر ترانه ناهید میکنی

اهلی ز شاخ بخت چه جویی بر مراد

بیهوده میوه یی طلب از بید میکنی

تو ایسوار چرا سایه همعنان سازی

مگر که بر سر عاشق دو اسبه می تازی

خوش آندمیکه دل از غصه با تو پردازم

تو هم دمی بمن دردمند پردازی

بجز هلاک خودش آرزو نباشد هیچ

کسیکه یافت چو پروانه ذوق جانبازی

من ایهمای شرف کی رسم بطالع تو

مگر که هم تو مرا سایه بر سر اندازی

بسوز سینه اهلی اگر رسی شاید

که ناز حسن گذاری بعشق او نازی