طوفان کنم از اشک و رخ خاک بشویم
گرد غم و محنت ز جهان پاک بشویم
گر بحر سرشکم به فلک موج بر آرد
نقش ستم از صفحه افلاک بشویم
تا چند کشد زخم دلم محنت مرهم
وقتست که دست از دل صد چاک بشویم
دیوانگی عشق خرد گر نپسندد
نام خرد از دفتر ادراک بشویم
ساقی چو من از گرد ره آیم بدهم می
تا چهره بدان آب طربناک بشویم
اهلی اگر از گریه خون سیل بر آرم
کی راه امید از خس و خاشاک بشویم
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به حسی عمیق از عشق و تنهایی اشاره دارد. شاعر درباره وعده‌هایی که در عشق داده شده و در نهایت ناکامی‌اش می‌گوید. او از سوز دل و غم‌هایی که جراحت‌های عشق برایش به دنبال داشته صحبت می‌کند و به نوعی به روحیه‌ی دیوانه‌وار خود اشاره می‌کند. همچنین به چالش‌ها و دردهای ناشی از عشق و ستم‌هایی که از سوی معشوق به او وارد شده، می‌پردازد. در نهایت، شاعر احساس می‌کند که به طور کلی در دنیای پر درد و رنج غوطه‌ور است و به نوعی به سرنوشت خود راضی نیست.
هوش مصنوعی: می‌خواهم از مرثیه و اشک خواسته‌ای بزرگ ایجاد کنم، تا با شستن خاک و غم و رنج، این دنیا را از همه ناراحتی‌ها پاک کنم.
هوش مصنوعی: اگر دریاهای اشک من به آسمان برسند و موج‌هایی از آن برپاشود، من نقش ستم را از صفحه آسمان پاک می‌کنم.
هوش مصنوعی: چقدر باید درد دل مرا تحمل کنم؟ وقت آن است که از این دل پاره پاره رهایی یابم و دست از آن بردارم.
هوش مصنوعی: اگر عشق دیوانگی کند و خرد را نپذیرد، من یاد و نام خرد را از دفتر شناخت پاک می‌کنم.
هوش مصنوعی: ای ساقی، زمانی که من از راه برسم، بگذار تا جرعه‌ای می بنوشم تا چهره‌ام از این آب شاداب و دل‌انگیز تازه شود.
هوش مصنوعی: اگر من مانند اهالی عالم، از شدت گریه چنان اشک بریزم که سیلابی به راه بیندازم، آیا می‌توانم امید خود را از بین مشکلات و ناامیدی‌ها بیرون ببرم؟
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.