گنجور » خیام » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۳۹

امیر در ‫۹ سال و ۸ ماه قبل، دوشنبه ۳ شهریور ۱۳۹۳، ساعت ۱۳:۳۴ نوشته:

رنج جهان هموار کردن جز نبودن نیست . .

replyپاسخگویی به این حاشیه flagگزارش حاشیهٔ نامناسب linkرونوشت نشانی حاشیه

سجاد در ‫۹ سال و ۵ ماه قبل، دوشنبه ۱۷ آذر ۱۳۹۳، ساعت ۰۰:۱۷ نوشته:

با سلام . از این قبیل غزلیات خیام نیشابوری می توان استنباط کرد که او تا حدودی افکاری پوچ گرایانه داشته است . دوستان عزیز و محترم به غزلیات 140و138 رجوع نمایند.البته که شخصیت شاعری پر آوازه مانند او تک بعدی نیست . بلکه میتوان ساعت ها جلسه و کارگاه های همفکری جهت بررسی و پژوهش پیرامون شخصیت خیام و خیام پژوهی برگزار کرد.
باتشکر.

replyپاسخگویی به این حاشیه flagگزارش حاشیهٔ نامناسب linkرونوشت نشانی حاشیه

نیشابوری در ‫۸ سال و ۹ ماه قبل، پنجشنبه ۲۵ تیر ۱۳۹۴، ساعت ۰۹:۴۲ نوشته:

البته رباعیات نه غزلیات!

replyپاسخگویی به این حاشیه flagگزارش حاشیهٔ نامناسب linkرونوشت نشانی حاشیه

رضا در ‫۷ سال و ۹ ماه قبل، پنجشنبه ۳۱ تیر ۱۳۹۵، ساعت ۰۸:۳۰ نوشته:

با درود بی پایان، به نظر بنده، حکیم خیام نیشابوری پوچ گرا نیست ایشان اندیشمندی تیزبین و آگاه است که به بی ارزش بودن این جهانِ جهان پی برده است و دل بستن به آن را بی هوده می پندارد. وی معتقد است این دنیای فانی ارزش دل بستن و دل شکستن را ندارد و بهتر است انسان ها به جای حرص، قدرت طلبی، ستیز و خشونت، در این زمان کوتاه با هم خوش باشند و از هستی و بوده های آن لذت ببرند .

replyپاسخگویی به این حاشیه flagگزارش حاشیهٔ نامناسب linkرونوشت نشانی حاشیه

کسریٰ در ‫۷ سال و ۴ ماه قبل، سه‌شنبه ۱۶ آذر ۱۳۹۵، ساعت ۱۶:۲۴ نوشته:

چون حاصل آدمی در این جای دو در
جز درد دل و دادن جان نیست دگر
خرم دل آن که یک نفس زنده نبود
و آسوده کسی که خود نزاد از مادر

replyپاسخگویی به این حاشیه flagگزارش حاشیهٔ نامناسب linkرونوشت نشانی حاشیه

احمد رضا در ‫۶ سال و ۶ ماه قبل، جمعه ۱۴ مهر ۱۳۹۶، ساعت ۱۲:۲۴ نوشته:

به نظرم منظور اینست که انسان هرچقدرغنی و بزرگ باشد بازهم از دغده و غصه خوردن و ...آسوده نخواهدشد.

replyپاسخگویی به این حاشیه flagگزارش حاشیهٔ نامناسب linkرونوشت نشانی حاشیه

بی سواد در ‫۶ سال و ۶ ماه قبل، جمعه ۱۴ مهر ۱۳۹۶، ساعت ۱۲:۴۰ نوشته:

نا آمدگان اگر بدانند که ما
از دهر چه می کشیم ، نایند دگر.

replyپاسخگویی به این حاشیه flagگزارش حاشیهٔ نامناسب linkرونوشت نشانی حاشیه

مهرداد پارسا در ‫۵ سال و ۴ ماه قبل، دوشنبه ۱۹ آذر ۱۳۹۷، ساعت ۱۷:۲۳ نوشته:

حدس من این است که خیام یا گوینده این رباعیات آدم ادیبی بوده و منابع ادبیات یونان باستان را حتی شاید به زبان اصلی مطالعه کرده. عده میگویند خیام یونانی می دانسته.
این سخن را از آن رو میگویم که بعضی از رباعیات خیام عینا ترجمه مفاهیم مشهود اسطوره ای یونان باستان است. مثلا همین رباعی عینا در بیت پایانی دارد جواب سیلنوس همزاد دیونیسوس را به میداس تداعی می کند. می گویند وقتی میداس، سیلنوس خردمند را در جنگل به چنگ آورد از او پرسید بهترین چیز در جهان چیست؟ سیلنوس با خنده به او گفت: ای نژاد فلک زده بدبخت! بهترین چیز در دسترس شما آدم ها نیست، چون به دنیا نیامدن خود بهترین چیز است! اما در درجه بعدی هر چه زودتر مردن بهترین چیز است!
و سوفوکل هم همین مفهوم را در تراژدی های خود بازگو کرده.

replyپاسخگویی به این حاشیه flagگزارش حاشیهٔ نامناسب linkرونوشت نشانی حاشیه

کیارش در ‫۴ سال و ۹ ماه قبل، یکشنبه ۲۳ تیر ۱۳۹۸، ساعت ۱۴:۱۴ نوشته:

این شعر زیبای خیام در اپرای عروسکی خیام نیز خوانده شده است. هنگامی که کشیش های انگلستان در دوران جنگ جهانی دوم مشغول جمع آوری رباعیات خیام هستند و از بدی روزگار و رنج مردم می گویند، خیام وارد صحنه می شود و با لحنی غم انگیز این شعر را می خواند و ناپدید می شود.

replyپاسخگویی به این حاشیه flagگزارش حاشیهٔ نامناسب linkرونوشت نشانی حاشیه

ساکت در ‫۴ سال و ۷ ماه قبل، پنجشنبه ۱۴ شهریور ۱۳۹۸، ساعت ۱۱:۳۵ نوشته:

محور این رباعی کلمه شورستان به معنی نمکزار است، چرا که دیگر مصرعها نتیجه زیستن در چنین محیطی است، محیط خشک و بی ثمری که زندگی در آن جز غصه خوردن و در نهایت مردن حاصلی ندارد و هر چه زودتر از آن رها شدن نوعی خرمی و شادی به شمار میرود، بلکه آسوده کسی است که هرگز به این جهان نیامد. پوشیده نیست که خیام در این رباعی تصویر تاریکی از جهان پیش روی ما قرار داده و دست کم برای کسانی که در جوامع پیشرفته زندگی میکنند غیر قابل قبول است، ولی به دو دلیل میتوان به خیام برای سرودن این رباعی حق داد، نخست این که شاید در روزگار او زیستن براستی چنین تلخ و ناگوار بوده است و دیگر این که شاید اگر کسی نگاه ژرف و هوش شگرف خیام را داشته باشد در هر شرایطی که قرار بگیرد چنین تصویر هولناکی از جهان ترسیم خواهد کرد.

replyپاسخگویی به این حاشیه flagگزارش حاشیهٔ نامناسب linkرونوشت نشانی حاشیه

زارا خراسانی در ‫۱ سال قبل، چهارشنبه ۳۰ فروردین ۱۴۰۲، ساعت ۱۴:۱۶ پاسخ داده:

خیام در این رباعی تصویر تاریکی از جهان پیش روی ما قرار داده و دست کم برای کسانی که در جوامع پیشرفته زندگی میکنند غیر قابل قبول است!!
این چه حرفیه؟ مگه درد و رنج ناشی از مرگ اعضای خانواده، دوستان و عزیزان، جوامع پیشرفته و غیرپیشرفته داره؟ مگه این که میدونی چهار روز دیگه میمیری و همه ثروت و زندگی که جمع کردی میذاری و میری و با هفت هزارسالگان برابر میشی و توی گور خوراک مور میشی، این ور دنیا با اون ور دینا فرق میکنه؟
از امریکا پیشرفته تر داریم؟ از وودی آلن فرهیخته تر داریم؟ برید ببیند درباره زندگی توی این جهان چی گفته.
توی گوگل بزنید نظر وودی آلن درباره زندگی در این دنیا.

replyپاسخگویی به این حاشیه flagگزارش حاشیهٔ نامناسب linkرونوشت نشانی حاشیه

حسین ش در ‫۴ سال و ۲ ماه قبل، شنبه ۱۹ بهمن ۱۳۹۸، ساعت ۲۱:۱۳ نوشته:

به نظر من خیام در این شعر منظورش از شورستان اوضاع سیاسی و مذهبی جامعه زمان خودش بوده است. چون قوانین مذهبی بر همه چیز حکم فرما بوده است. و او از این امر بسیار رنج می برده است و این شعر را برای مردم رنج دیده گفته است.
و اما آقای سجاد من نمیدانم شما کی هستید و چه تحصیلاتی دارید که به خود اجازه میدهید که به نابغه ای مثل خیام که بعد از 950 سال هنوز هم محاسبات فضائی او برای تقویمش در دنیا دقیق ترین است و فلسفه و شعرهای او در دنیا بی نظیر است توهین میکنید. بعد از 950 سال بیش از 90 در صد مردم دنیا معادله درجه 3 و بیشتر کارهای علمی او را نمیفهمند. لطفاً با خیام بزر گ که تمامی دنیا به او احترام میگذارند جز با احترام سخن نگویید حتی اگر شما مذهبی و یا غیر ایرانی هستید.

replyپاسخگویی به این حاشیه flagگزارش حاشیهٔ نامناسب linkرونوشت نشانی حاشیه

معین در ‫۳ سال و ۱۰ ماه قبل، یکشنبه ۲۸ اردیبهشت ۱۳۹۹، ساعت ۰۰:۴۵ نوشته:

جز خوردن غصه نیست یا کندن جان صحیح است نه تا کندن جان

replyپاسخگویی به این حاشیه flagگزارش حاشیهٔ نامناسب linkرونوشت نشانی حاشیه

حبیب شاکر در ‫۷ ماه قبل، یکشنبه ۵ شهریور ۱۴۰۲، ساعت ۱۳:۳۶ نوشته:

سلام بر همراهان

دنیا همه رنج و درد و سوز است و گداز

مردان همه در نیاز و نامرد به ناز

گر میل خودم بود بدین دردستان

پا کی بنهادمی، که برگردم باز؟

تشکر از یاران

replyپاسخگویی به این حاشیه flagگزارش حاشیهٔ نامناسب linkرونوشت نشانی حاشیه

	غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
	راهنمای نوار ابزار
	پیشخان کاربر
	اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
	اعلان‌های کاربر
	ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
	خروج از حساب کاربری گنجور
	لغزش به پایین صفحه
	لغزش به بالای صفحه
	لغزش به بخش اطلاعات شعر
	لغزش به بخش حاشیه‌های شعر
	لغزش به بخش تصاویر نسخه‌های خطی، چاپی و نگاره‌های هنری مرتبط با شعر
	لغزش به بخش ترانه‌ها و قطعات موسیقی مرتبط با شعر
	لغزش به بخش شعرهای هم‌آهنگ
	لغزش به بخش خوانش‌های شعر
	لغزش به بخش شرح‌های صوتی
	فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
	فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
	کپی نشانی شعر جاری در گنجور
	کپی متن شعر جاری در گنجور
	به اشتراک‌گذاری متن شعر جاری در گنجور
	مشابه‌یابی شعر جاری در گنجور بر اساس وزن و قافیه
	مشاهدهٔ شعر مطابق قالب‌بندی کتاب‌های قدیمی (فقط روی مرورگرهای رومیزی یا دستگاه‌های با عرض مناسب)
	نشان کردن شعر جاری
	ویرایش شعر جاری
	ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
	شعر یا بخش قبلی
	شعر یا بخش بعدی

وزن:	مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب شعری:	رباعی
منبع اولیه:	ویکی‌درج

ورود به گنجور

رباعی شمارهٔ ۱۳۹