هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر از درد و غم خود سخن می‌گوید. او بیان می‌کند که اگر در صبح زود از سوز و اندوه خود خارج شود، می‌تواند جهانیان را از غم آزاد کند. اما هر لحظه با نفس‌هایش، درد و اندوه را درون خود نگه می‌دارد و از خود می‌پرسد که تا کی می‌تواند این غم را تحمل کند.
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر از درد و غم خود سخن می‌گوید. او بیان می‌کند که اگر در صبح زود از سوز و اندوه خود خارج شود، می‌تواند جهانیان را از غم آزاد کند. اما هر لحظه با نفس‌هایش، درد و اندوه را درون خود نگه می‌دارد و از خود می‌پرسد که تا کی می‌تواند این غم را تحمل کند.
هوش مصنوعی: اگر در صبحگاه به خاطر غم تو از خواب بیدار شوم، تمام عالم و آدم را به هم می‌زنم.
هوش مصنوعی: هر لحظه به طور مکرر نفس می‌کشم. نمی‌دانم تا چه زمانی باید این نفس کشیدن را ادامه دهم و غم‌هایم را افزایش دهم؟
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
گر از میان آتش دل دم برآورم
زان دم دمار از همه عالم برآورم
در بحر نیلی فلک افتد هزار جوش
گر یک خروش از دل پر غم برآورم
گر ماتم دلم به مراد دلم کشم
[...]
گر من ز سوز عشق تو یک دم بر آورم
دود از نهاد گنبد اعظم بر آورم
گفتم بنالم از غم عشق تو پیش وصل
هجرت رها نکرد که خوددم برآورم
اشک سناره بر رخ گردون روان شود
[...]
گر ناله ای ازین دل پر غم برآورم
شور از چهار گوشه عالم برآورم
آهی اگر زنم به سحر چون صدا ز کوه
غوغا ز هفت گنبد اعظم برآورم
هر شب به صدمه نفس سرد و آه گرم
[...]
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.