|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این ابیات، شاعر از زخم‌های عشق و غم ناشی از آن صحبت می‌کند. او می‌گوید که حتی اگر بخواهد، نمی‌تواند بر درد دلش مرهمی بگذارد و سایه تیغ معشوقش همچنان بر دلش سنگینی می‌کند. همچنین اشاره دارد که در این شهر، حتی در ماه ربیع، هیچ چیز نمی‌تواند جایگزین غم و یاد محرم و عاشورا شود. به طور کلی، احساس ناامیدی و اندوه عمیق او در برابر عشق و یادآوری مصیبت‌ها مشخص است.
هوش مصنوعی: دل من از زخم تو آزرده است و هیچ فکری برای درمان آن ندارم. سایه‌ی تیغ تو هرگز از دل من کم نمی‌شود.
هوش مصنوعی: به نظر می‌رسد که در روزهای بهاری بیدار و شاداب هستیم، اما من نمی‌توانم خود را فریب دهم که در واقعیت، غم و اندوهی عمیق وجود دارد و این شادی‌ها واقعی نیستند. در اصل، من امیدوارم که ماه محرم که نماد اندوه و یادآوری مصیبت‌هاست، بر این شادی‌ها سایه نیفکند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.