اگر بر قاصد نظاره بخشد رخصت بارش

بساط خرمن هستی بسوزد برق دیدارش

مرا شد سایه شمشاد از بال هما بهتر

که باشد بخت من وابسته زلف نگونسارش

شب هجرش ندارد صبح از سامان استغنا

خلاصی نیست جز مردن همین باشد اگر کارش!

اگر سعی طلب زین حلقه باشد دستبند او

نباشد مرکز تسلیم غیر از گردن یارش!

مریض انتظارش را سلامت گر هوس باشد

بود داروی درد عشق نبض چشم بیمارش!

بم و زیر محبت پرده‌ای دارد که می‌آید

نوای نغمه «عشاق » از آهنگ هر تارش

به حق عشق هرکس در محبت گر ظفر خواهد

نمی‌باشد به غیر از رأیت منصور بر دارش

دلم از گنج رخسارش تماشا آرزو دارد

ولی می‌ترسم از یاد خیال زلف چون مارش

نمی‌بینی به جز آیینه از بام و درش دیگر

اگر حیرت هوس داری نگه کن نقش دیوارش!

بنای خانه هستی اساس نیستی دارد

همین آثار ویرانی بود از طرح معمارش

درین گلشن چه دل بندی که بیدل گفته است طغرل

بهارت بلبلی دارد که شکل لاست منقارش