برگل فکنم دست رد و روی تو گیرم
سنبل ز کف اندازم و گیسوی تو گیرم
بر چشم خودم جای دهد غنچه سیراب
در رنگ گل تازه اگر بوی تو گیرم
مستانه چو در جلوه گه ناز خرامی
تعویذ شوم، دست به بازوی تو گیرم
هر جا که به خون ریختنم تیغ برآری
من هم ز پی کشتن خود، سوی تو گیرم
گفتم که به خوی تو و بوی تو برآیم
بوی تو گرفتم، عجب ار خوی تو گیرم
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به زیبایی و عشق شاعر به معشوقه‌اش اشاره دارد. شاعر از احساسات عمیق خود نسبت به معشوق می‌گوید و می‌خواهد که در حضور او غرق در عشق و زیبایی‌اش شود. او از غنچه و گل صحبت می‌کند و علاقه‌اش به بوی معشوق را بیان می‌کند. همچنین اشاره دارد که اگر به او آسیب بزند، باز هم به سوی او می‌رود و این عشق را نمی‌تواند از دست بدهد. در نهایت، شاعر به این نتیجه می‌رسد که همواره میل به نزدیکی به معشوق و دریافت بوی او دارد.
هوش مصنوعی: دست خود را بر روی گل می‌زنم و تو را در آغوش می‌گیرم، سنبل را از دست می‌اندازم و به جای آن موهای تو را در دستانم می‌گیرم.
هوش مصنوعی: اگر غنچه‌ای پرآب را در رنگ گل تازه بر روی چشمانم بگذارم، فقط کافی است بوی تو را احساس کنم.
هوش مصنوعی: وقتی که تو با ناز و عشوه به جلوه درمی‌آیی، من چنان مست می‌شوم که میل دارم دستانم را به بازوی تو بزنم و از نزدیکی‌ات لذت ببرم.
هوش مصنوعی: هر کجا که به من آسیب برسانی و به من حمله کنی، من هم برای حفظ خودم به سمت تو خواهم آمد و واکنش نشان می‌دهم.
هوش مصنوعی: گفتم که با خصوصیات و رایحه‌ات همراه شوم، حالا که بوی تو را حس کردم، جالب است اگر به ویژگی‌های تو نیز دست یابم.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.