|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به احساسات تلخ و ناامیدی شاعر اشاره دارد. او در حالی که در شط تنک و در حباب زمان خود غوطه‌ور است، به زندگی و خوشی‌هایی که قابل دسترسی نیستند فکر می‌کند. با وجود اینکه مرگ به او نزدیک است، او تلاش می‌کند با یادآوری خوشی‌ها و شادی‌ها، لحظاتی از نشاط را تجربه کند. در کل، شاعر در جستجوی لحظاتی از شادی و معنای زندگی در میان تاریکی و ناامیدی است.
هوش مصنوعی: در شط باریک زمانم، همچون حبابی شناور هستم. چه نیازی به خندیدن دارم وقتی که نمی‌توانم از شادی لذت ببرم؟
هوش مصنوعی: مرگ هنوز نیامده، اما بهانه‌ای درست می‌کنم که به خواب خوشی بروم و از این موقعیت استفاده کنم.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.