|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به موضوع وفا و عهد می‌پردازد. شاعر از تردید خود در مورد وفاداری معشوق صحبت می‌کند و به این نکته اشاره دارد که اعمال ظاهری نمی‌تواند نشان‌دهنده‌ی صداقت باشد. او از زیبایی و تأثیر آن سرو در باغ که باعث فتنه می‌شود، یاد می‌کند و در ادامه تأکید می‌کند که راه راست و حقیقت از کفر جداست. همچنین، شاعر به آتشی که در وجودش ایجاد شده اشاره می‌کند و می‌گوید که این حالت می‌تواند نتیجه‌ی عشق و ارادت به معشوق باشد. در نهایت، شاعر شعف و کرم معشوق را در ایجاد احساس عدم و فاصله توصیف می‌کند.
هوش مصنوعی: من هیچ‌گاه به وفای سست او باور نمی‌کنم، حتی اگر برای قسم خوردن به قرآن دست بگذارد.
هوش مصنوعی: من و تفکر راجع به آن درخت سرو که در باغ به شکوهمندی می‌رقصد، از جایی که پا می‌گذارد.
هوش مصنوعی: راه اسلام درست است و من اگر معشوقم مرا رها کند، از پیروی از کفر بازخواهیم گشت.
هوش مصنوعی: این روزها که آتش عشق در دل ما شعله‌ور شده، چه لطفی دارد؟ لطف آن بود که ما را رها کند و به نیستی ببرد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.