آسوده دلی بر من بیتاب حرام است
بر روز سیاهم شب مهتاب حرام است
پروانه شب از بستر آرام گریزد
تا شمع نیاسوده، برو خواب حرام است
من همچو سبو، دست گرفتم به در گوش
آن روز که گفتند می ناب حرام است
کام طلب از چشمه و جو تر نتوان کرد
تا لب به محیطی نرسد، آب حرام است
ما تهمت آرام، به دشمن نپسندیم
در ملت ما، کشتن سیماب حرام است
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به بیان احساسات عمیق و درونی شاعر میپردازد که در آن به موضوعات مختلفی از جمله آرامش، عشق و ممنوعیتها اشاره شده است. شاعر میگوید که آسودگی و آرامش در دورانی که غم و تاریکی حاکم است، جایی ندارد. او به تضاد میان شمع و پروانه، جوانب خوشبختی و محنت، و همچنین ممنوعیت نوشیدن شراب میپردازد. در نهایت، شاعر از این حقیقت سخن میگوید که هیچکس نباید به سرزنش و اتهام در برابر دیگران اقدام کند، زیرا این رفتارها و کشتن امید و آرزو در جامعه ناپسند است.
هوش مصنوعی: خوشحالی و آرامش در دل کسی که در دلش غم و درد است، جایی ندارد. در روزهایی که سیاه است و تاریک، شبهایی که نور مهتاب دارد، نیز نباید دلی آرام و راحت باشد.
هوش مصنوعی: پروانه شب از جای خود فرار میکند تا به چراغی نزدیک شود که هیچ آرامش ندارد، زیرا برای او خواب و استراحت ممنوع است.
هوش مصنوعی: من مانند سبویی هستم که روزی در گوشم گفتند نوشیدن می خالص ممنوع است و از آن روز به دست خودم آن را گرفتم.
هوش مصنوعی: برای رسیدن به آرزوها و خواستهها، نمیتوان از چشمه و جوی آب استفاده کرد زیرا تا وقتی که به مسیر درست و مناسب نرسیم، آن آب ناپاک و حرام به حساب میآید.
هوش مصنوعی: ما به دشمن خویش آرامش و آسایش نمیدهیم و در میان مردم ما، کشتن انسانهای بیگناه و شرافتمند پذیرفتنی نیست.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
می بی نمک صحبت احباب حرام است
می چیست، گر انصاف بود آب حرام است
با ساغر شبگیر، سراسر مزه دارد
در خانه نشستن شب مهتاب حرام است
در مشرب ما جوهریان گهر وقت
[...]
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیهای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.