|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این ابیات، شاعر اشاره دارد که وقتی به سفر و گردش رفتن آماده می‌شود، احساساتی مشابه سنبل (نوعی گل) و نابسامانی را تجربه می‌کند. دل او نمی‌تواند از صداقت و روشنی صبح لذت ببرد، زیرا یادگیری صفا و پاکی را از شخصی پیر و نورانی گرفته است. به طور کلی، شاعر در این اشعار به تضاد میان زیبایی‌های ظاهری و درونی اشاره می‌کند و به تأثیر آموزه‌های یک شخص حکیم بر دل و افکار خود می‌پردازد.
هوش مصنوعی: من خودم را آماده کردم تا در گلستان زیبایی باشم، اما در پیش رویم از شدت پریشانی، مانند سنبل (گل)، درهم و آشفته شدم.
هوش مصنوعی: دل نمی‌خواهد که دست صدق از دامن صبح بردارد، زیرا یادگیری پاکی و صفا را از آن پیر نورانی دریافت کرده است.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.