|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به توصیف احوالات عاشقانه و عاطفی می‌پردازد. او می‌بیند که معشوقش از شرم روی خود را برمی‌گرداند و در گیرایی ناز و زیبایی‌اش غرق شده است. در ادامه، شاعر احساس می‌کند که زندگی‌اش که پر از پریشانی است، به دست معشوق می‌افتد و او با حرکات خود، زندگی او را تحت سلطه می‌گیرد. همچنین، شاعر داغی از بدشانسی و کینه‌ای که از آن رنج می‌برد، در دل دارد و این احساسات را در لحظه‌ای که معشوق به او محبت نشان می‌دهد، در سر زانوهای خود احساس می‌کند.
هوش مصنوعی: چشمش را از روی حیا به سمت من برگرداند و با نگاه جادویی‌اش، مرا جلب کرد.
هوش مصنوعی: کسی که در کارهای بی‌نظمی و آشفتگی من تجربه دارد، وقتی دست مرا گرفت، انگار که در پیچ و تاب موهایش را می‌شمرد.
هوش مصنوعی: من از بخت بدی که دارم دلسرد و ناراحت هستم، چرا که آن معشوقه‌ی بازیگوش و کینه‌جو، با محبتش، سرش را بر زانوی خود گذاشته است.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.