از دوست پیام آمد کآراسته کن کار

مهر دل پیش آر و فضول از ره بردار

این‌ست شریعت

این‌ست طریقت

ای روی تو چو روز دلیل موحدان

وی موی تو چنان چو شب ملحد از لحد

ای من مقدم از همه عشاق چون تویی

مر حسن را مقدم چون از کلام قد

مکی به کعبه فخر کند، مصریان به نیل

[...]

از دوست به هر چیز چرا بایدت آزرد؟

کین عیش چنین باشد، گه شادی و گه درد

گر خوار کند مهتر، خواری نکند عیب

چون باز نوازد شود آن داغ جفا سرد

صد نیک به یک بد نتوان کرد فراموش

[...]

آری چنین کنند کریمان که شاه کرد

سوی رهی به چشم به زرگی نگاه کرد

هر آن شمعی که ایزد برفروزد

کسی کش پف کند، سبلت بسوزد

برون ز گوشهٔ بهشت برین، سقر باشد

فزون ز توشهٔ شکر معده، بار خر باشد

هر آن که توشهٔ روزی و گوشه‌ای دارد

به راستی مُلک مَلک بحر و بر باشد

زیادت از سرت ار یک کُلَه به دست آری

[...]

عاشقی خواهی که تا پایان بری

بس که بپسندید باید ناپسند

زشت باید دید و انگارید خوب

زهر باید خورد و انگارید قند

توسنی کردم ندانستم همی

[...]

با خلق هر کرم که کند هم خدا کند

باشد که ناگهی نگهی هم به ما کند

مرا تو راحت جانی معاینه نه خبر

که را معاینه آمد، خبر چه سود کند؟

هیچ صورتگر به صد سال از بدایع و زنگار

آن نداند کرد و نتواند که یک باران کند

او درین فکر تا «به ما چه کند؟»

ما درین فکر تا «خدا چه کند»

ما دل‌آسوده تا «خدا چه کند»

خواجه در حیله تا «به ما چه کند؟»

به زیر قبهٔ تقدیس مست مستانند

که هر چه هست همه صورت خدا دانند

کار همه راست چنان که بباید

حال شادی‌ست شاد باشی شاید

انده و اندیشه را دراز چه داری‌؟

دولت تو خود همان کند که بباید

رای وزیران تو را به کار نیاید

[...]

خوش آید او را چون من به ناخوشی باشم

مرا که خوشی او بود ناخوشی، شاید

مرا چو گریان بیند بخندد از شادی

مرا چو کاسته بیند کرشمه بفزاید

هر باد که از سوی بخارا به من آید

با بوی گل و مشک و نسیم سمن آید

بر هر زن و هر مرد کجا بر وزد آن باد؟

گویی مگر آن باد همی از ختن آید

نی نی ز ختن باد چنان خوش نوزد هیچ

کآن باد همی از بر معشوق من آید

هر شب نگرانم به یمن تا تو بر آیی

زیرا که سهیلی و سهیل از یمن آید

کوشم که بپوشم صنما نام تو از خلق

[...]

بده تو بار خدایا درین خجسته سفر

هزار نصرت و شادی هزار فتح و ظفر

به حق چار محمد به حق چار علی

بدو حسن به حسین و به موسی و جعفر

چیست ازین خوب‌تر، در همه آفاق کار؟

دوست به نزدیکِ دوست، یار به نزدیکِ یار

دوست برِ دوست رفت، یار به نزدیکِ یار

خوش‌تر ازین در جهان، هیچ نبوده‌است کار

خوبتر اندر جهان ازین چه بود کار

دوست بر دوست رفت و یار بر یار

آن همه اندوه بود و این همه شادی

آن همه گفتار بود و این همه کردار

دوست بر دوست رفت یار بر یار

[...]