آن تیغ به دست در منا تیز

وین بانگ زده که خون من ریز

ننشسته هنوز آتش تیز

زد دشنه عرابیم که برخیز

کف های توانگران درم ریز

دامان تهی کفان درم خیز

هر لحظه ز وصل فرقت آمیز

وز راحت های محنت انگیز

دندان کردی به خونشان تیز

ناچار کنند از تو پرهیز

زین مکمن درد خیز برخیز

زین دشمن پر ستیز بگریز

کای شیر پلنگ گیر برخیز

با روبه خسته دل درآویز

با تشنه لبان چو چرخ مستیز

یک جرعه شیر بر لبم ریز

ناکرده نگاه در رخش تیز

دستش گیرد که زود برخیز

بازار پریرخان ازو تیز

آه دل عاشقان سحر خیز

از گنج ضمیر نکته انگیز

بر گفته من کند گهر ریز

ساقی قدحی بکام ما ریز

فرصت چو غنیمت است برخیز

بدمستی عاشقان جان باز

صدباره به از صلاح و پرهیز

در میکده آی و با حریفان

[...]

ای چشم تو همچو فتنه خونریز

چون می نگه تو فتنه‌انگیز

فریاد که از تپیدن دل

در هر نفس آتشم شود تیز

از بیخودی‌ام خوش آنکه باشی

[...]

زین ره کامد کدورت انگیز

هر اشهبی از گل است شبدیز

چون آبله شیشه ز آتش تیز

آید بیرون ز آب لبریز

سیلی خور عشق شورش انگیز

خوبان به جراحتش، نمک ریز

ای خفته بمال چشم و برخیز

کایّام زند به باره، مهمیز

ای سالک ره چه خفته‌ای، خیز

گر مرد رهی به ره درآویز

کس آب ندیده آتش انگیز

آبی سوزان و آتشی تیز

حیف است که باده دُرد آمیز

خاصه اگر آن بود طرب خیز