بر شیشه گران گذارم افتاد
آن جا دل خسته رفت بر باد
از سینه ام آن غریب بگریخت
هم جنس بدید و در وی آویخت
مانند کبوتری که پرّید
شد داخل کلّه بر نگردید
این شیشه شکست از جدایی
دارد ز گداز مومیائی
آن غیرت مهر و رشک مهتاب
از بس حُسنش فتاده سیراب
چون آبله شیشه ز آتش تیز
آید بیرون ز آب لبریز
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر بیانگر درد و جدایی عشق است. شاعر از تحریر دلخسته‌اش بر شیشه‌ای یاد می‌کند که در اثر جدایی، دلش به باد رفته است. او به تصویر کبوتر آزاد شده‌ای اشاره می‌کند که دیگر برنمی‌گردد و شیشه‌ای که در اثر جدایی می‌شکند. همچنین به زیبایی و جذابیت معشوق اشاره شده و این که عشق و غیرت او، درد جدایی را دوچندان می‌کند. در نهایت، شاعر به حالتی اشاره دارد که شیشه، مانند آبله‌ای در آتش، دچار تغییر و تحول می‌شود.
هوش مصنوعی: من بر شیشه‌ای که گران قیمت است، چیزی گذاشته‌ام و دل خسته‌ام در آنجا به باد رفته است.
هوش مصنوعی: از دل من آن احساس غریب فرار کرد، چونکه همجنس خود را دید و به او پیوست.
هوش مصنوعی: مانند کبوتر که با بال و پری آزاد به آسمان پرواز می‌کند و دیگر به زمین برنمی‌گردد.
هوش مصنوعی: این شیشه به خاطر جدایی ترکیده و از درد و رنجی که دارد، شبیه مومیایی گداخته شده است.
هوش مصنوعی: این ابراز احساسات به زیبایی و جذابیت شخصی اشاره دارد که به طور خاص به تصویری از ماه و زیبایی آن اشاره می‌کند. غیور بودن مهر و حسادت به نور و زیبایی ماه، به نوعی نشان‌دهنده جذابیت و اثرگذاری بالای آن شخص است که همه را تحت تاثیر قرار داده و به زندگی دیگران رنگ و طراوت بخشیده است.
هوش مصنوعی: وقتی که آتش شدت بگیرد، شیشه‌ای که به شکل آبله درآمده، به سرعت از آن خارج می‌شود و پر از آب می‌شود.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.